هیپوکلرمی
| هیپوکلرمی | |
|---|---|
 | |
| کلر | |
| تخصص | غدد درون‌ریز و متابولیسم  |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
هیپوکلرمی (انگلیسی: Hypochloremia) یک اختلال الکترولیتی است که در آن سطح یون کلرید به طور غیرطبیعی پایین در خون وجود دارد. محدوده طبیعی سرم برای کلرید ۹۷ تا ۱۰۷ میلی اکی‌والان در لیتر است.
هیپوکلرمی به ندرت در غیاب سایر ناهنجاری‌ها رخ می‌دهد. گاهی اوقات با هیپوونتیلاسیون همراه است.[۱] می‌تواند با اسیدوز مزمن تنفسی مرتبط باشد.[۲] اگر همراه با آلکالوز متابولیک (کاهش اسیدیته خون) رخ دهد، اغلب به دلیل استفراغ است. معمولاً نتیجه هیپوناترمی یا افزایش غلظت بیکربنات است. در فیبروز کیستیک رخ می‌دهد.
منابع[ویرایش]
- ↑ Lavie CJ, Crocker EF, Key KJ, Ferguson TG (October 1986). "Marked hypochloremic metabolic alkalosis with severe compensatory hypoventilation". South. Med. J. 79 (10): 1296–9. doi:10.1097/00007611-198610000-00025. PMID 3764530.
- ↑ Levitin H, Branscome W, Epstein FH (December 1958). "The pathogenesis of hypochloremia in respiratory acidosis". J. Clin. Invest. 37 (12): 1667–75. doi:10.1172/JCI103758. PMC 1062852. PMID 13611033.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 | این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |