همخوان روان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در آواشناسی، همخوان روان (انگلیسی: Liquid consonant) به رده‌ای از همخوان‌ها گفته می‌شود که شامل همخوان‌های کناری مانند [l] و [l] می‌شود.

همخوان [l] آواهای گوناگونی را دربر می‌گیرد که همگی زیر عنوان ر-آواها قرار می‌گیرند.

مرسوم‌ترین نوع کناری‌ها، کناری واک‌دار ناسوده است که همراه با ر-آواها در زیرگروه روان‌ها دسته‌بندی می‌شود.

الگوی سازه‌ای همخوان‌های روان بسیار شبیه به واکه‌ها است. از نظر جایگاه تولید، هردوی آن‌ها لثوی هستند و چون گیرش در ناحیه لثه سبب افزایش سازه دوم و سوم می‌شود، بنابراین انتظار می‌رود که میزان سازه دوم و سوم این دسته از همخوان‌ها افزایش یابد.

منابع[ویرایش]

  • شکری، مریم و نوربخش، ماندانا: بررسی صوت‌شناختی همخوان کناری در زبان فارسی معیار. در نشریه: زبان و زبان‌شناسی. مقاله ۴، دوره ۹، شماره ۱۷، بهار و تابستان ۱۳۹۲، صفحه ۷۵–۹۱