نیارش

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نیارش عبارت است از شناختِ کمیت و کیفیت نیروی مصالح ساختمانی و معماری سنتی ایران. در نیارش از عنصری به نام پیمون که وسیله‌ای برای سهولت در کار و جهت دادن به تمامی اندازه‌های نیارش بوده است، استفاده می‌شده است.[۱]

واژه نیارش در معماری گذشته ایران بسیار بکار می‌رفته است. نیارش به دانش ایستایی، فن ساختمان و ساختمایه (مصالح) شناسی گفته می‌شده است.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. جلوه‌هایی از هنر و معماری ایران زمین / شمس. صادق/ صفحه 147
  2. سبک‌شناسی معماری ایران/دکتر پیرنیا. محمدکریم/ گردآورنده: معماریان. غلامحسین صفحه 29