نظریه برانس دیکی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نظریه گرانش برانس-دیکی یا نظریه یوردان-برانس-دیکی، در فیزیک نظری، یک چارچوبهٔ نظری برای توضیح نظریه گرانش است. این نظریه یک رقیب برای نظریه مشهورتر گرانش اینشتین و نمونه‌ای از نظریه گرانش اسکالر-تنسور است که در آن برهمکنش گرانشی افزون بر میدان تنسوری گرانش، با یک میدان اسکالر هم مبادله می‌گردد. ثابت گرانش ۱/G در این نظریه ثابت در نظر گرفته نمی‌شود، بلکه با عبارت جایگزین می‌گردد که می‌تواند با زمان و مکان تغییر کند.[۱]

این معادله در کنار معادلات نسبیت عام انیشتین رقیب‌های نزدیکی برای یکدیگرند و از قبیل در چند معادله میدانی با هم متفاوتند

در گذشته[ویرایش]

در زمان‌های گذشته این نظریه به عنوان نظریه برتر از نسبیت عام انیشتین توصیف کننده بهتری برای عالم طبیعت بوده‌است.

منابع[ویرایش]

  • Bergmann, Peter G. (May 1968). "Comments on the Scalar-Tensor Theory". Int. J. Theor. Phys. 1 (1): 25–36. Bibcode:1968IJTP....1...25B. doi:10.1007/BF00668828. ISSN 0020-7748.
  • Wagoner, Robert V. (June 1970). "Scalar-Tensor Theory and Gravitational Waves". Phys. Rev. D. American Physical Society. 1 (12): 3209–3216. Bibcode:1970PhRvD...1.3209W. doi:10.1103/PhysRevD.1.3209.
  • Misner, Charles W.; Thorne, Kip S.; Wheeler, John Archibald (1973). Gravitation. San Francisco: W. H. Freeman. ISBN 0-7167-0344-0. See Box 39.1.
  • Will, Clifford M. (1986). "Chapter 8: The Rise and Fall of the Brans–Dicke Theory". Was Einstein Right?: Putting General Relativity to the Test. NY: Basic Books. ISBN 0-19-282203-9.
  • Faraoni, Valerio (2004). Cosmology in Scalar-Tensor Gravity. Dordrecht, The Netherlands: Kluwer Academic. ISBN 1-4020-1988-2.