نظریات منشأ کریستوف کلمب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

منشأ قومی یا ملی کاشف کریستف کلمب (۱۴۵۰ یا ۱۴۵۱–۱۵۰۶) از قرن نوزدهم به عنوان یک منبع تحقیقاتی مورد تأمل تبدیل شده‌است. تاریخ نگاران در مورد این که خانواده کلمب اهل منطقهٔ ساحلی لیگوریا بوده‌است و دوران کودکی و جوانی خود را در جمهوری جنوآ در جنوآ، در ویکو دیریتو سپری کرده و سپس در ساونا جایی که پدرش دومنیکو در سال ۱۴۷۰ منتقل شد، زندگی کرده‌است، توافق نظر دارند. بسیاری از شواهد مرتبط با ارتباطات خانوادگی نزدیک کلمب در جنوآ و نظرات افراد معاصر او نشانگر منشأ جنوایی او است و کمتر کسی در این باره تردید دارد.[۱]

تئوری‌های دیگری نیز وجود دارد اما هیچ‌یک از آن‌ها به‌طور گسترده پذیرفته نشده‌اند.

منشأ جنوآیی[ویرایش]

اسناد[ویرایش]

بسیاری از تاریخ نگاران، از جمله یک محقق اسپانیایی به نام آنجل د آلتولاگویره، معتبر و اصل بودن این سند را تأیید می‌کنند. اما برخی معتقد هستند که منشأ این سند مجهول می‌باشد.[nb ۱] برخی معتقدند که این سند در یک دادگاه در جریان یک دعوای حقوقی بین وارث‌های کلمب در سال ۱۵۷۸ تولید شده‌است و به همین منظور قوت اثبات برای معتبر یا اصل بودن آن را تقویت نمی‌نماید.[۵]

هرچند برخی افراد این نامه را نا معتبر می‌دانند، اکثر محققان معتقدند که اصلیت آن تأیید شده‌است. بررسی توسط خط شناس‌ها نیز به اصالت و معتبر بودن آن شهادت می‌دهد. این نامه یکی از مجموعه اسنادی است که کلمب پس از تجربیات منفی سفر سوم خود، قبل از شروع به سفر چهارمش، به یکی از دوستان جنوآییش به امانت داده شده بود.

در بهار سال ۱۵۰۲، کلمب نسخه‌های تصدیق شده تمام نوشته‌های مربوط به حقوق خود در کشف سرزمین‌های جدید را جمع‌آوری کرد. او این اسناد را به سفیر جمهوری جنوا که نیکولو اودریکو نام داشت فرستاد.

تاریخ نگاران[ویرایش]

بیشتر محققان موافقند که کلمب جنوآیی بوده‌است.[nb ۲]

ساموئل الیوت موریسون در کتاب خود با عنوان «کریستف کلمب: دوستدار دریای اقیانوس» به این نکته اشاره می‌کند که تعداد زیادی از اسناد قانونی موجود، منشأ جنوایی کلمب، پدرش دومنیکو و برادرهای وی با نام‌های بارتولومئو و جیاکومو (دیگو) را نشان می‌دهند. این اسناد که به زبان لاتین توسط نوتاریوس‌ها نوشته شده‌اند، در دادگاه‌های جنوایی از اعتبار قانونی برخوردار هستند. این اسناد که در قرن نوزدهم در زمانی که تاریخ نگاران ایتالیایی آرشیوهای جنوآ را مورد بررسی قرار دادند کشف شده‌اند، قسمتی از مجموعهٔ «راکولتا کلمبیانا» را تشکیل می‌دهد.

زبان[ویرایش]

زبانی که در جنوآ و ساحل لیگوریا به‌طور اصلی مورد کاربرد بود زبان لیگوریایی بود.[۱۳] زبان ایتالیایی در ابتدا بر پایهٔ زبان محاوره ای قرن چهاردهم فلورانس در منطقهٔ مجاور توسکانی بنا شده بود و به عنوان زبان اصلی صحبت کردن مردم در جنوآ در قرن پانزدهم نبود.

اگرچه کلمب تقریباً به‌طور انحصاری به زبان اسپانیایی می‌نوشت اما در یک نسخه ایتالیایی (از ونیز) سال ۱۴۹۸ از کتاب تاریخ طبیعی پلینی که بعد از سفر دوم خود به آمریکا آن را خوانده بود، یک دست‌نویس کوچک به گویش جنوایی وجود دارد:[nb ۳] این نشان می‌دهد که کلمب توانایی نوشتن به زبان جنوایی و خواندن ایتالیایی را داشته‌است. همچنین در کتاب پیشگویی‌های خود یک یادداشت به زبان ایتالیایی وجود دارد، و به قول تاریخ‌نگار آگوستین کلینگ، مشخصه‌های انسان‌گرایی شمال ایتالیا در خطاطی، نحو و املاء آن به چشم می‌خورد.[۱۴]

نظریات دیگر[ویرایش]

نظریات دیگری مدعی می‌شوند که کلمب یک نجیب‌زاده یونانی بیزانسی،[۱۵] یک نجیب‌زاده ساردینی،[۱۶][۱۷][۱۸][۱۹] یک فرد نروژی،[۲۰][۲۱] یک فرد اسکاتلندی، یا فرزند پادشاه ولادیسلاو سوم وارنا بوده‌است. بسیاری از شهرها به خصوص شهر کالوی در کورسیکا که در زمان کلمب تحت حکومت جنوایی بود به عنوان محل تولد کلمب فرض می‌شده‌اند.[۲۲][۲۳][۲۴][۲۵]

یادداشت‌ها[ویرایش]

  1. ↑ De Lollis observes that "the history of this important document is so clear that there is no doubt about its authenticity." Caddeo considers it authentic. Harrisse considers it a forgery from a later period. Madariaga states that the majorat "cannot be considered authentic," but adds, however, that it cannot be a complete invention and must have been edited on the basis of the 1502 testament, which has disappeared without a trace. Ballesteros refutes the theory that it is a forgery; the authenticity of the document is proven by the rediscovery of a certificate, dated 28 September 1501, relative to the royal confirmation of the majorat in the archive of Simancas: "After this discovery the authenticity of the institution of the Columbus majorat has been clearly demonstrated and the historical clauses of the document have increased in value, as have Columbus's declarations regarding his Genoese birthplace."[۲] This document was declared to be "worth the same as a blank piece of paper" by the Spanish tribunal who rejected the document as inauthentic when Baltazar Colombo presented it.[۳] The certificate dated 28 September 1501 is merely a copy of Columbus'1497 royal confirmation of the authorization to institute a majorat and it has none of the text in it that is in the "1598" majorat. Navarrete states that there is no authentic Majorat of 1498, there is only the document presented by Baltazar Colombo which the tribunal rejected.[۴]
  2. ↑ They include the two greatest Columbians in Spain, Antonio Ballesteros Beretta, professor at the University of Madrid, and Juan Manzano Manzano, professor of Seville University; the leading North American authority, Admiral Samuel Eliot Morison; and the Argentinian Diego Luis Molinari, professor at the University of Buenos Aires. Obviously there are many more — admirers and detractors alike — who accept Genoa as his birthplace, including Robertson, Navarrete, Milhou, Irving, Boorstin, Demetrio Ramos, Carpentier, D'Avezac, Manuel Alvar, Nunez Jimenez, Munoz, Peschel, Duro, Mollat, Harrisse, Perez de Tudela, Aynashiya, Morales Padron, Magidovic, Roselly de Lorgues, Asensio, Braudel, Winsor, Fiske, Ciroanescu, Ruge, Markham, Serrano y Sanz, Obregon, Laguarda Trias, Thacher, de Gandia, Emiliano Jos, Aurelio Tio, Goldemberg, Vignaud, Ramirez Corria, Alvarez Pedroso, Marta Sanguinetti, Altolaguirre, Breuer, Leithaus, Alegria, Arciniegas, Davey, Nunn, Johnson, Juan Gil, Sumien, Charcot, Ballesteros Gaibrois, Levillier, Dickey, Parry, Young, Streicher, de La Ronciere, Muro Orejon, Pedroso, Brebner, Houben, Rumeu de Armas, de Madariaga, Stefansson, Martinez Hidalgo, Taylor, Mahn Lot, Consuelo Varela, Verlinden, Bradford, Heers, Davidson,[۶] Bergreen,[۷] Fernandez-Armesto,[۸] McGovern,[۹] Kirkpatrick Sale,[۱۰] William and Carla Phillips.[۱۱] Among the leading Italian authorities on Columbus, who also concur, are Spotorno, Sanguineti, Tarducci, Peragallo, Desimoni, De Lollis, Salvagnini, Uzielli, Assereto, Pessagno, Caddeo, Magnaghi, Almagia, Revelli and Bignardelli. Among the famous historians and geographers who have written general works that make reference to Columbus's Genoese birth, we will mention only Humboldt, the great 19th-century German geographer; Burckhardt, author of the prestigious Civilization of the Renaissance in Italy; Fisher, the distinguished English historian; Pirenne, the eminent Belgian historian; Merzbacher, professor of History of Law at the University of Innsbruck; and Konetzke, professor of Iberian and Latin-American History at Cologne University.[۵]
    The eminent Italian historian, Paolo Emilio Taviani, devoted his time to the study of Christopher Columbus, becoming "one of the world's leading authorities on the subject. He retraced the voyages of the Genoese navigator and wrote numerous books about his life and times. Taviani, who was made a life senator in 1991, donated his collection of 2,500 volumes on Columbus to a council-owned library in his native Genoa."[۱۲]
  3. ↑ The oldest fragment of writing certainly attributable to Columbus is a marginal note in one of his books. De Lollis dates it around 1481. It is written in bad Spanish, mixed with Portuguese. All Columbus's letters, even those addressed to Genoese friends and to the Bank of Saint George, are written in Castilian.[۵]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ (به فرانسوی) Heers, Jacques. "Christophe Colomb." Hachette, 1981. pp. 21–23
  2. ↑ Taviani, Paolo Emilio. Cristoforo Colombo: Genius of the Sea (Volume II). Italian Academy Foundation, 1991. pp. 5–37. Retrieved 2011-02-05.
  3. ↑ Alegacion en Derecho por Doña Francsica Colon de Toledo, sobre la sucession en possession del Estado y Ducado de Veragua. En Madrid, por Luis Sanchez. Año MDCVIII sobre el Almirantazgo de las Indias, Ducado de Veragua, y Marquesado de Jamaica.
  4. ↑ Fernández de Navarrete, Martín. Colección de los viajes y descubrimientos que hicieron por mar los españoles (Buenos Aires: Editorial Guaranía, 1945–46). (First Edition printed in Madrid, 1825). Vol. II, 235.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ Taviani, Paolo Emilio (9 March 1985). Christopher Columbus: The Grand Design. Orbis. ISBN 978-0-85613-922-2 – via Google Books.
  6. ↑ Davidson, Miles H. "Columbus then and now: a life reexamined." University of Oklahoma Press, 1997. pp. 6–7. Retrieved 2010-06-13.
  7. ↑ Bergreen, Laurence. "Columbus: The Four Voyages." Penguin Group US, 2011. Retrieved 2012-01-07.
  8. ↑ Fernandez-Armesto, Felipe. "Columbus." Oxford University Press, 1991. Retrieved 2012-01-07.
  9. ↑ McGovern, James R. "The World of Columbus." Mercer University Press, 1992. Retrieved 2012-01-07.
  10. ↑ Sale, Kirkpatrick. "Christopher Columbus and the Conquest of Paradise." Tauris Parke Paperbacks, 2006. Retrieved 2012-01-07.
  11. ↑ Phillips, William D. ; Phillips, Carla R. "The worlds of Christopher Columbus." Cambridge University Press, 1992. Retrieved 2012-01-07. Both the Phillips are professors of history at the University of Minnesota.
  12. ↑ Willan, Philip (21 June 2001). "Paolo Emilio Taviani" – via The Guardian.
  13. ↑ "Ligurian".
  14. ↑ Milani, Virgil I. "The written language of Christopher Columbus." State University of New York at Buffalo, 1973. Retrieved 2009-11-08.
  15. ↑ Canoutas, Seraphim G. , Christopher Columbus: A Greek Nobleman, privately published (St. Marks Press, New York 1943). See also "Christopher Columbus Was a Greek Prince and His real Name Was Nikolaos Ypsilantis from the Greek Island of Chios" by Spyros Cateras, Manchester, New Hampshire, 1937. See also Durlacher-Wolper, Ruth G. , The Identity of Christopher Columbus, privately published (New World Museum, San Salvador 1982), which relied on Canoutas’s work.
  16. ↑ Azuara, Marisa (2010). Christóval Colón: la cruzada universal (به اسپانیایی). Teruel: Baracoa. ISBN 978-84-938048-0-0. OCLC 826717068.
  17. ↑ Azuara, Marisa (2007). Christoval Colón: más grande que la leyenda (به اسپانیایی). Zaragoza: Amares. ISBN 978-84-936080-0-2. OCLC 879941385.
  18. ↑ Azuara, Marisa (2018). Chi era Cristoforo Colombo?: argomentazioni sull'identità sardo-genovese dello scopritore del nuovo mondo (به ایتالیایی). Translated by Sanna, Igino. Cagliari: Condaghes. ISBN 978-88-7356-210-8. OCLC 1102376641.
  19. ↑ Marisa Azuara, Cristoforo Colombo, la Crociata Universale, Barracoa, 2007.
  20. ↑ Mellgren, Doug (5 March 1991). "Historian: Christopher Columbus May be Norwegian". AP News. Retrieved 2021-05-01.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  21. ↑ "Writer Suggests Columbus Was A Son Of Norway". The Roanoke Times. 6 March 1991. Retrieved 1 May 2021.
  22. ↑ "Christopher Columbus was actually a Scotsman called Pedro Scotto, historian says". www.telegraph.co.uk. Retrieved 2021-05-01.
  23. ↑ Maranzani, Barbara (20 August 2020). "What Was Christopher Columbus' Heritage?". Biography (به انگلیسی). Retrieved 2021-05-01.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  24. ↑ Lane, Kris (2015-10-08). "Five myths about Christopher Columbus". Washington Post (به انگلیسی). ISSN 0190-8286. Retrieved 2021-05-01.
  25. ↑ Orliński, Wojciech (12 June 2012). ""Kolumb. Historia nieznana", Manuel Rosa. Kolumb, syn Władysława". wyborcza.pl. Retrieved 2021-05-01.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=نظریات_منشأ_کریستوف_کلمب&oldid=37509524»