نضج

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نضج((نُ) [ع .] (اسم مصدر) رسیدگی، پختگی.[۱]) (به انگلیسی: Elaboration) پختگی عقل به معنی رسیدن به مرحله رشد است و پختگی رأی و نظر به معنی استحکام و استواری یافتن آن است. پختگی معرفت عبارت است از شمول و جامعیت آن نسبت به تمام عملیات فکری که داده‌های حس و تجربه را به صور عقلی تبدیل می‌کند. در روان‌شناسی وظایف نضج، در مقابل وظایف کسب، مانند احساس و وظایف حفظ، مانند حافظه، قرار دارد.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. محمد معین، فرهنگ فارسی معین، مدخل
  2. جمیل صلیبا؛ منوچهر صانعی دره بیدی، فرهنگ فلسفی،، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶ ص ۶۳۳