ناروندی

ناروندی
مجسمه‌ای از شوش مربوط به دوران پادشاهی پوزور اینشوشیناک گمان می‌رود که تصویری از ناروندی باشد. لوور.
مرکز فرهنگی غالب	شوش
اطلاعات شخصی
خواهر و برادر	«هفت خدایی یا عیلام» یا سبیتی (در بین‌النهرین)

ناروندی (𒀭𒈾𒊒𒋾 ^dna-ru-ti) یا Narunde الهه‌ای عیلامی بود که در شوش پرستش می‌شد. او تقریبا بین ۲۲۵۰ تا ۱۸۰۰ پیشا دوران مشترک در آنجا گواهی شده است. کتیبه‌های متعددی از او اسم می‌برند و در آن زمان در میان خداییانِ محبوب قرار داشت. در دوره‌های بعدی، او منحصرا در بین‌النهرین دیده می‌شود و در آیین‌های بلاگردانی مربوط به سبیتی نقشی به عهده دارد. گواهی‌های بسیاری از منابع متاخر آشوری موجود است اما مشخص نیست که آیا باید آنان را نشانه‌ای از استمرار پرستش دانست.

در عیلام

ناروندی قدیمی‌ترین خداییان گواهی‌شدهٔ عیلامی است. او برای اولین‌بار در منابع همزمان با امپراتوری اکد ظاهر شد و به گفتهٔ خاویر آلوارز-مون در دوره‌های اولیه از محبوبیت برخوردار بود. هایدماری کخ چنین پیشنهاد کرد که کارکرد او در جایگاه الهه پیروزی است.

در بین‌النهرین

اشاره‌هایی به ناروندی، پس از آخرین گواهی‌ها در منابع عیلامی، از بین‌النهرین به دست آمده است. نام او در یک فهرست خدای بابلی باستان که در نیپور به دست آمده، دیده می‌شود.

منابع

• Álvarez-Mon, Javier (2015). "Like a thunderstorm: storm-gods 'Sibitti' warriors from Highland Elam". AION: Annali dell'Università degli Studi di Napoli "L'Orientale". 74 (1–4): 17–46. ISSN 0393-3180. Retrieved 2022-10-05.
• Álvarez-Mon, Javier (2018). "Puzur-Inšušinak, the last king of Akkad? Text and Image Reconsidered.". In Nasrabadi, B. (ed.). Elam and its neighbors: recent research and new perspectives. Proceedings of the international congress held at Johannes Gutenberg University Mainz, September 21-23, 2016. Hildesheim: Verlag Franzbecker. ISBN 978-3-88120-868-0. OCLC 1159428969.
• Desset, François; Marchesi, Gianni; Vidale, Massimo; Pignatti, Johannes (2016). "A Sculpted Dish from Tello Made of a Rare Stone (Louvre–AO 153)". Journal of Near Eastern Studies. University of Chicago Press. 75 (1): 71–84. doi:10.1086/684811. hdl:11585/599998. ISSN 0022-2968. S2CID 163480646.
• Highcock, Nancy (2021). "The lives of inscribed commemorative objects: the transformation of private personal memory in Mesopotamian temple contexts". The Social and Cultural Contexts of Historic Writing Practices. Oxbow Books. pp. 37–54. doi:10.2307/j.ctv2npq9fw.8. ISBN 978-1-78925-478-5. JSTOR j.ctv2npq9fw.8. Retrieved 2022-10-05.
• Koch, Heidemarie (1995). "Theology and worship in Elam and Achaemenid Iran". Civilizations of the Ancient Near East. 3: 1959–1969.
• Koch, Heidemarie (1998), "Narunde", Reallexikon der Assyriologie (به آلمانی), retrieved 2022-10-05
• Konstantopoulos, Gina V. (2015). They are Seven: Demons and Monsters in the Mesopotamian Textual and Artistic Tradition (PDF) (PhD).
• Lambert, Wilfred G. (1970). "The Sultantepe Tablets: IX. The Birdcall Text". Anatolian Studies. British Institute at Ankara. 20: 111–117. doi:10.2307/3642590. ISSN 0066-1546. JSTOR 3642590. S2CID 192993702. Retrieved 2022-10-06.
• Peterson, Jeremiah (2009). God lists from Old Babylonian Nippur in the University Museum, Philadelphia. Münster: Ugarit Verlag. ISBN 978-3-86835-019-7. OCLC 460044951.
• Pongratz-Leisten, Beate (2015). Religion and Ideology in Assyria. Studies in Ancient Near Eastern Records (SANER). De Gruyter. ISBN 978-1-61451-426-8. Retrieved 2022-09-05.
• Stol, Marten (2000). Birth in Babylonia and the Bible: Its Mediterranean Setting. Cuneiform Monographs. Brill Styx. ISBN 978-90-72371-89-8. Retrieved 2022-10-05.
• Stolper, Matthew W. (1998), "Nahhunte", Reallexikon der Assyriologie, retrieved 2022-10-06
• Wiggermann, Frans A. M. (1992). Mesopotamian protective spirits: the ritual texts. Groningen: STYX & PP Publications. ISBN 978-90-72371-52-2. OCLC 27914917.
• Wiggermann, Frans A. M. (2011), "Siebengötter A. Mesopotamien · Seven gods A. In Mesopotamia", Reallexikon der Assyriologie, retrieved 2022-10-05