پرش به محتوا

مگردیچ امین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نام اصلی
Կարապետյան
زاده۷ دسامبر ۱۸۱۵
جلفای نو اصفهان
درگذشته۲۵ دسامبر ۱۸۹۰ (۷۵ سال)
مسکو
آرامگاهگورستان ارامنه مسکو
پیشهتاریخ‌نگار، հայագետ، مطالعات شرقی و نویسنده
ملیتارمنی‌های ایران
دانشگاهLazarev Institute of Oriental Languages

مگردیچ هُوسپی اٍمین (ارمنی: Մկրտիչ Հովսեփի Էմին؛ ۷ دسامبر ۱۸۱۵ - ۲۵ دسامبر ۱۸۹۰) خاورشناس و نویسنده ارمنی‌تبار بود.

زندگی‌نامه

[ویرایش]

وی با نام اصلی مگردیچ هوسپی کاراپتیان (ارمنی: Մկրտիչ Հովսեփի Կարապետյան) در ۷ دسامبر [سبک قدیمی: ۲۵ نوامبر] ۱۸۱۵ در جلفای نو اصفهان به دنیا آمد. وی در ۲۵ دسامبر [سبک قدیمی: ۱۳ دسامبر] ۱۸۹۰ در سن سالگی در مسکو درگذشت و در گورستان ارامنه مسکو به خاک سپرده شد.

وی بیش‌تر زندگی خود را صرف پژوهش‌های ارمنی‌شناسی کرده و در پاره‌ای از آثارش از مسائلی که با تاریخ و فرهنگ ایران در ارتباط بوده سخن رانده‌است. در کتاب اساطیر ارمنستان کهن بخشی از تاریخ ارمنستان موسی خورنی را به نام افسانه‌های ایرانی و همچنین داستان ضحاک شاهنامهٔ را از دیدگاه زبان‌شناسی قیاسی بررسی کرده و با مقایسهٔ این آثار به جمع‌بندی‌های علمی رسیده‌است. در آثار ارمنی‌شناسی امین که در دهه‌های هفتم و نهم سدهٔ نوزدهم میلادی منتشر شده‌اند. به نظرات بسیار کوتاه اما دقیق او دربارهٔ تاریخ و فرهنگ ایران باستان برمی‌خوریم. مؤلف در این آثار به شرح مشترکات تاریخی دو ملت همسایه پرداخته‌است. مقاله‌ای از او با نام «مادها در ارمنستان باستان» در مطالعات ایران‌شناسی دارای اهمیت بسیار است. وی در این مقاله با اشاره به تفسیر واژهٔ اژدها که به قلم ژول اوپرتی، خاورشناس فرانسوی، نوشته شده به تحلیل مناسبات و تأثیرات متقابل مادها و ارمنی‌ها پرداخته‌است. مؤلف همچنین تاریخ سرزمین‌های مادنشین ارمنستان را بررسی کرده و با این کار سندیت اطلاعاتی را که موسی خورنی نقل کرده به اثبات رسانده‌است.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Մկրտիչ Էմին». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای ارمنی .
  • انوشه، حسن (۱۳۸۲). دانشنامهٔ ادب فارسی: ادب فارسی در قفقاز (آذربایجان، ارمنستان، گرجستان و جمهوری خودمختار داغستان. ج. پنجم. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ سازمان چاپ و انتشارات. ص. ۸۲–۸۳. شابک ۹۶۴-۴۲۲-۴۶۵-۵.
  • https://wikijoo.ir/index.php?title=مگردیچ،_امین_(جلفای_اصفهان_۱۸۱۵ـ۱۸۹۰)
  • زبان فارسی در جهان، ۱۴۱/۱۴–۱۴۲؛ واهان بایبوردیان؛ «ایران‌شناسی در منابع ارمنی»، پیمان، شمارهٔ ۵ و ۶, بهار و تابستان ۱۳۷۶ ش، صص ۶۳–۶۴؛ ادیک گرمانیک، «نگرشی بر تاریخ ایرانشناسی ارمنیان»، نامهٔ فرهنگ ایران، دفتر سوم، ص ۲۵۳.