موزه ایژوری
اینگریایی: Ižorin muuzeja | |
 | |
 | |
| بنیان‌گذاری | ۱ آوریل ۱۹۹۰ |
|---|---|
| بازدیدکنندگان | ۱۵۰۰ تن |
| وبگاه | |
موزهٔ ایژوری موزه‌ای از تاریخ و فرهنگ مردم ایژوری است که در روستای روچی در بخش کینگیسپسکی منطقهٔ لنینگراد در روسیه واقع شده‌است. یک مرکز فرهنگی ایژوری در این موزه وجود دارد، و کسانی که مایلند می‌توانند در دوره‌های آموزشی ساخت صنایع دستی شرکت کنند یا زبان اینگریایی را بیاموزند.
مجموعهٔ موزه در سال ۱۹۹۰ میلادی تأسیس شد و از سال ۱۹۹۳ در ساختمان دبستان سابق روستای روچی به نمایش آثار می‌پردازد. این مجموعه به‌طور مداوم در حال تکمیل است، و عمدتاً از طریق کمک‌های مالی ساکنان روستاهای اطراف به حیاتش ادامه می‌دهد. علاوه بر وسایل خانه، یک نمایشگاه باستان‌شناسی و نمایشگاهی از عکس‌هایی از اوایل قرن بیستم وجود دارد که کمک می‌کند تا تصویر روشن‌تری از تاریخ مردم ایژوری به مخاطب ارائه شود.
تاریخچه[ویرایش]
نمایشگاه موزهٔ تاریخ و فرهنگ ایژوری در ۱ آوریل ۱۹۹۰ تأسیس شد.[۱] در ۱ اکتبر ۱۹۹۳، با حمایت مزرعهٔ اشتراکی ماهیگیری «بالتیکا»، موزه‌ای بر اساس این نمایشگاه واقع در ساختمان مدرسهٔ ابتدایی سابق در روستای روچی افتتاح شد.[۲] این موزه در ابتدا کوچک بود، وضعیت یک مزرعهٔ جمعی را داشت و نمایشگاه گسترده‌ای نداشت، اما چند سال بعد مورد توجه قرار گرفت و مجموعهٔ آن به‌طور قابل توجهی رشد کرد - در درجهٔ اول به دلیل هدایای ساکنان روستاهای اطراف و سایر مناطق مسکونی که ساکنان آن ایژوری بودند.[۳]
در سال ۲۰۱۴ بر اساس موزه، مطالعهٔ سفال سنتی ایژوری با هدف احیای آن آغاز شد، به همین منظور مرکز سفال «سویکا» در موزه افتتاح شد.[۴] در سال ۲۰۱۵، کارکنان موزه به‌طور کامل تغییر کردند. در سال ۲۰۱۹، فعالیت‌های تغییر شکل موزه توجه شرکت نورد استریم ۲ قرار گرفت که کمک‌های مالی به این موزه ارائه کرد.[۵][۴] در آغاز سال، سنگ بنایی در محل مرکز آیندهٔ زبان و صنعت ایژوری[۳] گذاشته شد که تمرکز اصلی آن سفالگری بود.[۵] این مرکز از ژوئیه تا دسامبر ۲۰۱۹ ساخته شد و در ۱۳ مارس ۲۰۲۰ با حضور فرماندار منطقه لنینگراد، الکساندر دروزدنکو افتتاح شد.[۴]
موزه[ویرایش]
نمایشگاه موزه در طبقهٔ همکف ساختمان قرار دارد و دو سالن را اشغال می‌کند که با یک طاق به هم متصل شده‌اند. نمایشگاه‌هایی که در آنها ارائه می‌شود به‌طور مداوم در مورد تاریخ ایژورین برنامه دارند، از ابزارهای سنگی و سایر یافته‌های باستان‌شناسی شروع می‌شود و با عکس‌های تاریخی اوایل قرن بیستم و اقلام اصلی خانگی پایان می‌یابد. بخش قابل توجهی از نمایشگاه به ماهیگیری اختصاص دارد: قلاب، تور، شناور و اقلام لباس ماهیگیری ارائه شده‌است. چندین مدل از قایق‌های ماهیگیری سنتی ایژوری نیز در اینجا به نمایش گذاشته شده‌است. ادوات کشاورزی و همچنین اقلام مختلف خانگی که عمدتاً به زندگی زنان ایژوری مربوط می‌شود ارائه شده‌اند: لباس‌های جشن و روزمرهٔ ایژوری مربوط به قرن نوزدهم تا بیستم میلادی، محصولات بافته‌شده و بافتنی تزئین شده با الگوهای سنتی، ابزارهای صنایع دستی، از جمله بافندگی و صندوقچه‌های سنتی برای جهیزیه، بخش مهمی از مجموعهٔ موزهٔ را تشکیل می‌دهند.[۳][۶][۷] وسایل خانه در مجموعهٔ موزه شامل هدایایی از ساکنان ویستینو و دیگر روستاهای ایژوری[۳][۶] است، از جمله مواردی که توسط خود آنها ساخته شده‌اند.[۵]
این موزه، به‌طور جداگانه، مصنوعات مختلفی را که در حفاری تپه‌ها و گورهای تدفین در مناطق Kingisepp و Lomonosov کشف شده‌اند را نیز ارائه می‌دهد. از جمله مواردی از تدفین ایژوری در قرن چهاردهم و صلیب سنگی قرن شانزدهم از روستای Bolshoye Stremleniya که همچنین توسط ساکنان به موزه اهدا شده‌است.[۳][۶]
کارکنان موزه یک گروه فولکلور را سازماندهی می‌کنند که مناسبت‌های مختلف را گرامی می‌دارند و در جشنواره‌ها، از جمله جشنواره‌های روسیه شرکت می‌کنند.[۳] این موزه به‌طور منظم میزبان نمایشگاه‌های مختلف است،[۸] و در پروژهٔ فدرال «سرزمین مادری من - منطقهٔ لنینگراد» شرکت می‌کند.[۹]
مرکز زبان و هنر[ویرایش]
ساختمان مرکز زبان و صنعت ایژورین متشکل از یک کارگاه سفالگری کاملاً مجهز، یک سالن نمایشگاه و اتاق‌های ابزار است و مساحت کل مرکز ۱۵۳ متر مربع است.[۱۰] علاوه بر تحقیق در مورد صنایع دستی سنتی، این مرکز به آموزش اضافی برای کودکان و جوانان نیز می‌پردازد: کارگاه‌هایی برای زبان ایژورییی، ریسندگی و بافندگی از پشم، سفال و صنایع دستی بافندگی وجود دارد. دانش‌آموزان همچنین می‌توانند یاد بگیرند که چگونه اسباب‌بازی‌های سنتی یا سوت‌های گلی Kukkoishoittu را بسازند.[۸]
منابع[ویرایش]
- ↑ "Ижорский музей" (به روسی). Финно-угорский культурный центр Российской Федерации. Retrieved 2023-01-14.
- ↑ Чистяков А. Ю. "Ижорский народный музей" (به روسی). Энциклопедия культуры Ленинградской области. Archived from the original on 2023-01-13. Retrieved 2023-01-14.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ "Ижорский этнографический музей в Вистино" (به روسی). Ленинградская область для жителей и туристов. Retrieved 2023-01-14.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ "Губернатор Ленинградской области принял участие в открытии Центра ижорского языка и мастерства". НИАР (به روسی). Вистино: Информационный портал Кингисеппского района. 2020-03-13. Retrieved 2023-01-14.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ Лысанюк Ю. (4 2022). "Центр ижорской культуры в Вистино: от варежек до гончарного промысла" (газета) (به روسی) (27 (21425)) (Гатчинская правда ed.). Archived from the original on 2023-01-13.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(help); Check date values in:|date=(help); External link in|number= - ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ "Музей ижорской культуры в Вистино". Южный берег Финского залива. 2016-09-04. Archived from the original on 2023-01-13. Retrieved 2023-01-14.
- ↑ "Муниципальное казённое учреждение культуры «Ижорский музей»" (به روسی). Наследие Причудья. Archived from the original on 2022-12-03. Retrieved 2023-01-14.
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ "Ижорская культура из Вистино входит в моду. Репортаж". Kingisepp.ru (به روسی). Кингисеппский городской инфопортал. 2017-07-12. Archived from the original on 2023-01-13. Retrieved 2023-01-14.
- ↑ "Ижорский музей в Вистино привлекает туристов". Kingisepp.ru (به روسی). Кингисеппский городской инфопортал. Archived from the original on 2023-01-13. Retrieved 2023-01-14.
- ↑ "Губернатор Ленинградской области принял участие в открытии Центра ижорского языка и мастерства". НИАР (به روسی). Вистино: Информационный портал Кингисеппского района. 2020-03-13. Retrieved 2023-01-14."Губернатор Ленинградской области принял участие в открытии Центра ижорского языка и мастерства". НИАР. Вистино: Информационный портал Кингисеппского района. 2020-03-13. Дата обращения: 14 января 2023.
{{cite news}}: Проверьте значение|url=(справка) Категория:Википедия:Ошибки CS1 (URL)
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ موزه ایژوری موجود است. |