مناطق کرانه باختری در پیمان اسلو ۲
پیمان اسلو ۲، کرانه باختری اشغالی توسط اسرائیل را به سه بخش اداری تقسیم کرد: مناطق تحت کنترل فلسطین به‌عنوان منطقه الف و ب و بقیه، از جمله شهرک‌های اسرائیلی را به‌عنوان منطقه ج.
مناطق تحت کنترل فلسطین با یک فرایند جداسازی، با واگذاری چیزهایی که از نظر اسرائیل مهم بود، به منطقه ج، ایجاد شد و بدین ترتیب، اکثریت قریب به اتفاق فلسطینی‌های کرانه باختری، به مناطق غیرهمجوار باقی‌مانده فرستاده شدند.[۱]
منطقه ج، یک قلمروی به‌هم‌پیوسته‌است که ۶۱٪ از کرانه باختری را تشکیل می‌دهد و تنها توسط اسرائیل، از طریق اداره منطقه یهودا و سامره اداره می‌شود. از سال ۲۰۱۵، ۱۵۰۰۰۰ فلسطینی[۲] در ۵۳۲ منطقه مسکونی و تقریباً ۴۰۰۰۰۰ اسرائیلی[۳] در ۱۳۵ شهرک و بیش از ۱۰۰ پاسگاه ناشناس زندگی می‌کنند.
در مقابل، مناطق الف و ب، به ۱۶۵ منطقه در محاصره خشکی، تقسیم می‌شوند که هیچ همسایه سرزمینی‌ای ندارند.[۱] منطقه الف، تنها توسط تشکیلات خودگردان فلسطین و منطقه ب، به‌صورت مشترک توسط تشکیلات خودگردان و اسرائیل اداره می‌شوند. منطقه الف، تقریباً ۱۸ درصد از کل سرزمین‌های کرانه باختری و منطقه ب، حدود ۲۲ درصد از قلمرو را شامل می‌شود که در مجموع، حدود ۲٫۸ میلیون فلسطینی را در خود جای داده‌است.[۴]
جستارهای وابسته[ویرایش]
- سرزمین‌های فلسطینی
- تفاهم‌نامه شرم الشیخ
- طرح جدایی یک‌جانبه اسرائیل
- وضعیت سرزمین‌های اشغال‌شده توسط اسرائیل در ۱۹۶۷
- مناطق تحت کنترل فلسطین
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ What is Area C?. B'Tselem, 9 October 2013
- ↑ Hass, Amira (2012-01-12). "EU Report: Israel Policy in West Bank Endangers Two-state Solution". Haaretz (به انگلیسی). Retrieved 2016-06-15.
- ↑ "15,000 More Jews in Judea-Samaria in 2014". Arutz Sheva. 2 January 2015. Retrieved 2016-06-15.
- ↑ "Estimated Population in the Palestinian Territory Mid-Year by Governorate,1997-2016". Palestinian Central Bureau of Statistics. State of Palestine. Archived from the original on 8 June 2014. Retrieved 8 June 2014.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- دفترچه خاطرات ۵ ژانویه/۱۳ مارس ۱۹۹۶ - "چرا نقشه‌ها تغییر کرده‌اند؟". نایجل پری
- نمایه آسیب‌پذیری جوامع فلسطینی در منطقه C. سازمان ملل متحد OCHA