نیچر
| نیچر | |
|---|---|
 | |
| کوتهنوشت (سازمان بینالمللی استانداردسازی) | Nature |
| رشته | علوم طبیعی |
| زبان | انگلیسی |
| سردبیر | ماگدالنا اسکایپر |
| مشخصات ناشر | |
| ناشر | پورتفولیوی نیچر (اسپرینگر نیچر) (بریتانیا) |
| تاریخچهٔ انتشار | ۱۸۶۹-اکنون |
| بسامد | هفتگی |
| دسترسی آزاد | بخشی (هیبریدی) |
| ضریب تاثیر (۲۰۲۴) | ۴۸٫۵ |
| طبقهبندی | |
| شاپا | ۰۰۲۸-۰۸۳۶ (چاپی) ۱۴۷۶-۴۶۸۷ (الکترونیکی) |
| السیسیان | ۱۲۰۳۷۱۱۸ |
| کدن | NATUAS |
| شمارهٔ اُسیالسی | ۱۵۸۶۳۱۰ |
| پیوندها | |
نیچر (انگلیسی: Nature) یک مجله علمی بریتانیایی معتبر و بینرشتهای است که به صورت هفتگی منتشر میشود و دفتر اصلی آن در لندن، انگلستان قرار دارد. نیچر به عنوان یک نشریه چندرشتهای، پژوهشهای داوری همتا شده را از طیف گستردهای از رشتههای دانشگاهی، عمدتاً در علم و فناوری منتشر میکند. این مجله دارای دفاتر تحریریه اصلی در ایالات متحده آمریکا، اروپای قارهای و آسیا است و تحت نظر شرکت انتشارات علمی بینالمللی اسپرینگر نیچر فعالیت میکند.
نیچر با ضریب تأثیر ۴۸٫۵ در سال ۲۰۲۴ (بر اساس گزارشهای استنادی مجلات)، یکی از پراستنادترین و معتبرترین مجلات علمی جهان بهشمار میرود.[۱] این مجله یکی از پرخوانندهترین نشریات دانشگاهی جهان است.[۲][۳][۴] بر اساس گوگل اسکالر، نیچر با شاخص h برابر ۴۹۰ (بر اساس آمار نوامبر ۲۰۲۵) در رتبهٔ نخست مجلات علمی قرار دارد.[۴] تا سال ۲۰۱۲ (۱۳۹۱)، این مجله ادعا کرد که ماهانه حدود سه میلیون خواننده منحصر به فرد آنلاین دارد.[۵]
نیچر که در پاییز ۱۸۶۹ (۱۲۴۸) تأسیس شد، ابتدا توسط نورمن لاکیر و الکساندر مکمیلان به عنوان یک تالار عمومی برای نوآوریهای علمی منتشر شد. هدف اولیه مجله، همانگونه که در نخستین شماره اعلام شد، «ارائه نتایج بزرگ کار علمی و کشف علمی به عموم مردم؛ و تأکید بر نقش علم برای شناخت عمومیتر در آموزش و زندگی روزمره» بود.
تاریخچه
[ویرایش]پیشینه
[ویرایش]
در قرن نوزدهم، دستاوردهای علم و دانش ریاضی عمدتاً در مجلاتی به آلمانی، فرانسوی و انگلیسی منتشر میشد. در این دوره، بریتانیا بهویژه در نیمهٔ دوم این قرن، شاهد تحولات قابلتوجهی در صنعت و فناوری بود.[۶] از مجلات معتبر آن دوره، نشریات داوریشدهٔ انجمن سلطنتی بودند که آثار دانشمندانی چون آیزاک نیوتن، مایکل فارادی و چارلز داروین را منتشر کرده بودند.[۷]
نیچر که در سال ۱۸۶۹ تأسیس شد، نخستین مجله از این نوع در بریتانیا نبود. پیش از آن، مجلاتی مانند Recreative Science (۱۸۵۹) و Intellectual Observer (۱۸۶۲) وجود داشتند که ادامه نیافتند.
تأسیس
[ویرایش]
پس از توقف انتشار مجلهٔ The Reader، نورمن لاکیر، استاد کالج سلطنتی لندن، مجلهٔ علمی جدیدی به نام نیچر را پایهگذاری کرد.[۸] این نام از مصرعی از ویلیام وردزورث برگرفته شده بود. نخستین شمارهٔ نیچر توسط الکساندر مکمیلان منتشر شد و هدف آن ایجاد «انجمنی در دسترس برای خوانندگان فرهیخته جهت مطالعه پیشرفتهای دانش علمی» بود.[۸]
در ویراستهای اولیه، مقالات زیادی از اعضای گروهی نُهنفره به نام «باشگاه ایکس» نگارش میشد. این گروه نقشی کلیدی در سالهای آغازین مجله داشت و حامی نظریه تکامل چارلز داروین بود. آنها از نیچر بهمثابه تریبونی برای ترویج علم در میان مردم تحصیلکرده استفاده میکردند. اعضای آن شامل توماس هنری هاکسلی، جوزف دالتون هوکر، هربرت اسپنسر و جان تیندال بودند.[۹]
سردبیران
[ویرایش]تاریخچهٔ نیچر با سردبیران آن پیوند خورده است که در شکلدهی به ساختار و اعتبار مجله نقشی مهم داشتهاند.[۱۰]
| سردبیر | دورهٔ مسئولیت |
|---|---|
| نورمن لاکیر (بنیانگذار) | ۱۸۶۹–۱۹۱۹ |
| سر ریچارد گرگوری | ۱۹۱۹–۱۹۳۹ |
| آرتور جک وینسنت گیل و ال. جِی. اف. بریمبل (مشترک) | ۱۹۴۵–۱۹۶۵ |
| جان مادوکس | ۱۹۶۶–۱۹۷۳ |
| دیوید دیویس | ۱۹۷۳–۱۹۸۰ |
| جان مادوکس (دورهٔ دوم) | ۱۹۸۰–۱۹۹۵ |
| فیلیپ کمپبل | ۱۹۹۵–۲۰۱۸ |
| ماگدالنا اسکیپر (نخستین سردبیر زن)[۱۱] | ۲۰۱۸–اکنون |
گسترش و توسعه
[ویرایش]در سال ۱۹۷۰، نیچر نخستین دفتر خود را در واشینگتن، دی.سی. افتتاح کرد.[۱۲] در دهههای بعد، دفاتری در نیویورک (۱۹۸۵)، توکیو (۱۹۸۷)، مونیخ (۱۹۸۷)، پاریس (۱۹۸۹)، سانفرانسیسکو (۲۰۰۱) و بوستون (۲۰۰۴) راهاندازی شد.[۱۳]
از دههٔ ۱۹۸۰، مجله با انتشار چندین مجلهٔ تخصصی (مانند نیچر جنتیکس در ۱۹۹۲ و نیچر متریالز در ۲۰۰۲) گسترش یافت.[۱۴] در سال ۱۹۹۶، نیچر وبسایت خود را راهاندازی کرد و در سال ۱۹۹۹، سری Nature Reviews (مجلات مروری) آغاز به کار کرد.
انتشار در نیچر
[ویرایش]منتشر شدن در نیچر به دلیل اعتبار بالا، اغلب منجر به ارتقاء، تأمین بودجهٔ پژوهشی و توجه رسانههای عمومی میشود. مجله سالانه حدود ۸۰۰ مقالهٔ پژوهشی منتشر میکند و متوسط زمان بین ارسال و انتشار حدود ۶ ماه است.
فرآیند سردبیری و داوری همتا
[ویرایش]برخلاف بسیاری از مجلات علمی که توسط هیئتهای علمی داوطلب (اساتید دانشگاه) اداره میشوند، نیچر دارای تیمی از سردبیران حرفهای و تماموقت است. این سردبیران، که همگی دارای مدرک دکترا و سابقهٔ پژوهشی هستند، کارمندان مجله محسوب میشوند.
این ساختار منجر به فرآیند غربالگری بسیار سختگیرانهای شده است. اکثریت قریب به اتفاق مقالات ارسالی (بیش از ۹۰٪) هرگز به مرحلهٔ داوری همتا نمیرسند. این مقالات توسط سردبیران داخلی به دلیل عدم انطباق با استانداردهای مجله برای «اهمیت»، «نوآوری» یا «جذابیت گسترده»، بهسرعت رد میشوند (فرآیندی که به «رد کردن بدون داوری» یا Desk Rejection معروف است).[۱۵]
پس از عبور مقالهٔ از رد داخلی، به داوران خارجی (معمولاً ۲ یا ۳ نفر) عرضه میشود. این فرآیند داوری به طور میانگین بین ۲ تا ۸ هفته طول میکشد.[۱۶] در موارد خاص با اهمیت فوری، نیچر ممکن است مقالات را با فرآیند داوری کوتاهتر یا بدون داوری مرسوم منتشر کند.
مدل تجاری و سیاست دسترسی
[ویرایش]نیچر به طور سنتی یک مجله مبتنی بر اشتراک (Subscription-based) بوده است. با این حال، در پاسخ به جنبش دسترسی آزاد، اکنون به عنوان یک مجلهٔ «هیبریدی» (Hybrid) فعالیت میکند. این بدان معناست که نویسندگان دو گزینه دارند:
- مسیر سنتی (اشتراک): انتشار مقاله رایگان است، اما دسترسی به آن برای خوانندگان نیازمند اشتراک یا پرداخت هزینه است.
- مسیر دسترسی آزاد (طلایی): نویسندگان میتوانند با پرداخت «هزینهٔ پردازش مقاله» (APC)، مقالهٔ خود را بلافاصله پس از انتشار برای همه رایگان کنند. این هزینه برای نیچر میتواند از ۱۱٬۰۰۰ دلار فراتر رود.[۱۷]
علاوه بر این، نیچر از طریق ابتکار "SharedIt" که با همکاری ReadCube انجام میشود، به نویسندگان و مشترکین اجازه میدهد تا یک لینک «فقط-خواندنی» (Read-only) از نسخهٔ نهایی مقاله را به صورت عمومی به اشتراک بگذارند.[۱۸]
روند ضریب تأثیر (JIF)
[ویرایش]ضریب تأثیر مجلهٔ نیچر، مانند بسیاری از مجلات سطح بالا، در طول همهگیری کووید-۱۹ به دلیل افزایش چشمگیر تحقیقات و استنادات مرتبط، افزایش یافت و پس از آن روندی کاهشی به سمت مقادیر پیش از همهگیری داشته است.
| سال مورد ارزیابی | ضریب تأثیر |
|---|---|
| ۲۰۱۹ | ۴۲٫۸ |
| ۲۰۲۰ | ۵۰٫۰ |
| ۲۰۲۱ | ۶۹٫۵ |
| ۲۰۲۲ | ۶۴٫۸ |
| ۲۰۲۳ | ۵۰٫۵ |
| ۲۰۲۴ | ۴۸٫۵ |
توجه: ضریب تأثیر هر سال بر اساس استنادات به مقالات منتشرشده در همان سال محاسبه میشود و در سال بعد منتشر میگردد.
مقالات برجستهٔ تاریخی
[ویرایش]بسیاری از پیشرفتهای مهم علمی در تاریخ مدرن برای اولین بار در نیچر منتشر شدهاند:
- پرتو ایکس توسط ویلهلم رونتگن (۱۸۹۶)
- الکترون توسط جوزف جان تامسون (۱۸۹۷)
- نوترون توسط جیمز چادویک (۱۹۳۲)[۲۰]
- شکافت هستهای توسط لیزه مایتنر و اتو فریش (۱۹۳۹)[۲۱]
- ساختار دیانای توسط جیمز واتسون و فرانسیس کریک (۱۹۵۳).[۲۲] این مقاله، که یکی از مهمترین کشفهای زیستشناسی مدرن محسوب میشود، به دلیل ماهیت انقلابی خود و تأیید فوری توسط مدیر آزمایشگاه کاوندیش، فرآیند داوری همتا مرسوم امروزی را طی نکرد.[۲۳]
- زمینساخت صفحهای توسط جان تازو ویلسون (۱۹۶۶)[۲۴]
- تپاخترها توسط آنتونی هویش و جاسلین بل (۱۹۶۸)[۲۵]
- سوراخ لایه ازون توسط جو فارمن و همکاران (۱۹۸۵)[۲۶]
- اولین شبیهسازی پستاندار (گوسفند دالی) (۱۹۹۷)[۲۷]
- پروژه ژنوم انسان (۲۰۰۱)[۲۸]
- تومای (قدیمیترین نیای احتمالی انسان) توسط تیم میشل برونه (۲۰۰۲)
جنجالها و انتقادات
[ویرایش]با وجود انتشار دهها هزار مقالهٔ برجسته و کمک به پیشرفت علم، نیچر در طول تاریخ خود دچار برخی اشتباهات قابل توجه شده است.
رد یا تأخیر مقالات برندهٔ نوبل
[ویرایش]نیچر تاریخی از رد یا تأخیر در پذیرش برخی مقالات مهم که بعداً برندهٔ جایزه نوبل شدند را دارد. در سرمقالهٔ ۱۶ اکتبر ۲۰۰۳، این مجله اذعان کرد که اشتباهاتی در ارزیابی داشته؛ از جمله رد تابش چرنکوف، مزون هیدکی یوکاوا، کار بر روی فتوسنتز، و رد اولیه تابش هاوکینگ.[۲۹]
از جمله این موارد:
- پاول چرنکوف (برندهٔ جایزه نوبل فیزیک ۱۹۵۸) - به گفته مجله، مقالهٔ تابش چرنکوف رد شد.[۳۰]
- هیدکی یوکاوا (برندهٔ جایزه نوبل فیزیک ۱۹۴۹) - بر اساس گزارشهای تاریخی، پیشنهاد مزون را رد کرد.[۳۱]
- یوهان دایزنهوفر، رابرت هوبر و هارتموت میشل (برندگان جایزه نوبل شیمی ۱۹۸۸) - طبق اعتراف مجله، مقالات فتوسنتز آنها رد شد.[۳۲]
- انریکو فرمی (برندهٔ جایزه نوبل فیزیک ۱۹۳۸) - مقالهٔ نظریهٔ برهمکنش ضعیف را با این توضیح رد کرد که «بیش از حد از واقعیت دور است».[۳۳]
سرمقالههای بحثبرانگیز
[ویرایش]در ۲۰۱۷، انتشار سرمقالهای که از جی. ماریون سیمز (پزشکی که در قرن ۱۹ آزمایشهای جراحی روی زنان برده بدون بیهوشی انجام داد) دفاع میکرد، واکنشهای منفی دریافت کرد.[۳۴][۳۵]
بازپسگیریها و رسواییها
[ویرایش]حافظه آب (۱۹۸۸): مقالهٔ ژاک بنونیست پس از بازآزمایی توسط تیم نیچر (شامل جیمز رندی) پس گرفته شد.[۳۶]
رسوایی شون (۲۰۰۳): پنج مقالهٔ تقلبی یان هندریک شون درباره نیمهرسانا پس گرفته شد.[۳۷]
بازپسگیری ابررسانایی (۲۰۲۴): مقاله رانگا دیاس درباره ابررسانایی در دمای اتاق پس از جعل دادهها پس گرفته شد.[۳۸]
بازپسگیری سلولهای بنیادی (۲۰۲۴): مقاله ۲۰۰۲ درباره سلولهای مزانشیمی پس از ۲۲ سال به دلیل دستکاری شکلها پس گرفته شد.[۳۹]
تأثیر بر فرهنگ علمی و نقدها
[ویرایش]فرهنگ «انتشار یا نابودی»
[ویرایش]اعتبار بسیار بالای نیچر و رقیب آن ساینس، به ایجاد فرهنگ آکادمیک ناسالمی موسوم به «انتشار یا نابودی» دامن زده است. در این فرهنگ، موفقیت، ارتقای شغلی و تأمین بودجهٔ پژوهشی یک محقق، به شدت به توانایی او در انتشار مقاله در این تعداد انگشتشمار از مجلات پرمخاطب گره خورده است.[۴۰]
منتقدان استدلال میکنند که این مدل باعث ایجاد سوگیری به سمت «تحقیقات پرطرفدار» (Hot Science) میشود؛ بدین معنا که مجله، پژوهشهایی با نتایج شگفتانگیز و جذاب رسانهای را بر مطالعات بنیادی، پژوهشهای تکراری (Replication studies) یا مقالاتی با نتایج منفی (که از نظر علمی به همان اندازه ارزشمند هستند) ترجیح میدهد.
بحران تکرارپذیری
[ویرایش]این سوگیری به عنوان یکی از عوامل مؤثر در بحران تکرارپذیری در علم شناخته میشود.[۴۱] فشاری که برای تولید نتایج مثبت و «داستانپسند» برای انتشار در مجلهای مانند نیچر وجود دارد، میتواند محققان را (چه آگاهانه و چه ناآگاهانه) به سمت نادیده گرفتن نتایج متناقض یا استفاده از روشهای آماری ضعیف سوق دهد.[۴۲]
سوگیری جنسیتی در انتشار
[ویرایش]در سال ۲۰۲۴، نیچر دادههای خود را درباره جنسیت در فرآیند انتشار منتشر کرد. تحقیقات نشان داد که از میان مقالاتی که برای داوری ارسال میشوند، نرخ پذیرش برای مقالات با نویسنده مسئول (corresponding author) زن (۴۶٪) از نرخ پذیرش برای مقالات با نویسنده مسئول مرد (۵۵٪) کمتر است. این شکاف حتی پس از کنترل موضوع و حوزهٔ تحقیق نیز باقی مانده است.[۴۳]
نقد سیاستهای تنوع و شمول
[ویرایش]در سال ۲۰۲۴، پروفسور آنا کریلوف (شیمیدان در دانشگاه جنوبی کالیفرنیا) نامهای سرگشاده منتشر کرد و اعلام کرد که دیگر با گروه انتشاراتی نیچر (NPG) همکاری نخواهد کرد. او اعلام کرد که این انتشارات، مأموریت علمی خود را «به نفع یک برنامهٔ عدالت اجتماعی رها کرده است».[۴۴]
تأثیر بر سیاستهای دانشگاهی و استخدام
[ویرایش]انتشار در نیچر برای دانشمندان اهمیت فوقالعادهای در ارزیابیهای دانشگاهی دارد و مستقیماً بر بودجههای تحقیقاتی، ترفیع شغلی، استخدام و شهرت دانشگاهها تأثیر میگذارد.[۴۵]
تأثیرات و نسخههای دیگر
[ویرایش]موضعگیری سیاسی
[ویرایش]نیچر برای ۱۳۱ سال (از ۱۸۶۹ تا ۲۰۰۰) سنت عدم موضعگیری سیاسی را حفظ کرد. این سنت در سال ۲۰۰۰ به شکلی جزئی و در سال ۲۰۰۸ به شکلی آشکار شکسته شد، زمانی که مجله رسماً از باراک اوباما برای ریاستجمهوری ایالات متحده حمایت کرد.[۴۶]
نسخهٔ عربی
[ویرایش]در سال ۲۰۱۲ (۱۳۹۱)، نیچر نسخهٔ عربی (Nature Arabic Edition) را راهاندازی کرد که به صورت آنلاین و چاپی، منتخبی از مقالات و اخبار علمی را به زبان عربی منتشر میکند.[۴۷]
ادغام اسپرینگر نیچر
[ویرایش]در ژانویه ۲۰۱۵ (دی ۱۳۹۳)، گروه انتشاراتی هولتسبرینک (Holtzbrinck Publishing Group) که مالک وقت نیچر از طریق مکمیلن بود و اسپرینگر ساینس+بیزینس مدیا (Springer Science+Business Media) اعلام ادغام کردند. این ادغام منجر به ایجاد شرکت اسپرینگر نیچر (Springer Nature) شد که نیچر اکنون بخشی از آن است.[۴۸]
داستانهای علمی-تخیلی
[ویرایش]از سال ۱۹۹۹، نیچر ستون داستان کوتاه علمی-تخیلی به نام فیوچرز را منتشر میکند.[۴۹] در سال ۲۰۰۵، نیچر جایزهٔ انجمن علمی-تخیلی اروپا را به عنوان بهترین ناشر دریافت کرد.
پادکست
[ویرایش]از سال ۲۰۰۵، هر شمارهٔ نیچر با پادکست Nature Podcast همراه است که نکات برجستهٔ شماره و مصاحبه با نویسندگان را ارائه میدهد.[۵۰]
مجلات پورتفولیوی نیچر
[ویرایش]پورتفولیوی نیچر علاوه بر مجلهٔ اصلی، مجلات تخصصی متعددی را منتشر میکند.[۱۴]
مجلات تخصصی موضوعی
[ویرایش]نیچر بیوتکنولوژی - بیوتکنولوژی
نیچر متدز - روشهای تحقیقاتی
سری مجلات مروری
[ویرایش]سری Nature Reviews شامل مقالات مروری است که خلاصهٔ جامع از یک موضوع را ارائه میدهند.
سری Communications (دسترسی آزاد)
[ویرایش]سری Communications شامل مجلات دسترسی آزاد با داوری همتا است:
| نام مجله | تاریخ تأسیس | موضوع |
|---|---|---|
| Communications Biology | ۲۰۱۸ | زیستشناسی |
| Communications Chemistry | ۲۰۱۸ | شیمی |
| Communications Physics | ۲۰۱۸ | فیزیک و نجومفیزیک |
| Communications Medicine | ۲۰۲۰ | پزشکی |
| Communications Earth & Environment | ۲۰۲۰ | علوم زمین و علوم محیطزیست |
| Communications Materials | ۲۰۲۰ | علم مواد |
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ "Nature". 2024 Journal Citation Reports. وب آو ساینس (به انگلیسی) (Science ed.). کلاریویت آنالیتیکس. 2025.
- ↑ Huxley, T. H. (نوامبر ۱۸۶۹). "Nature: Aphorisms by Goethe". Nature (به انگلیسی). ۱ (۱): ۹–۱۱. Bibcode:1869Natur...1....9H. doi:10.1038/001009a0.
- ↑ Fersht, Alan (۲۸ آوریل ۲۰۰۹). "The most influential journals: Impact Factor and Eigenfactor". Proceedings of the National Academy of Sciences (به انگلیسی). ۱۰۶ (۱۷): ۶۸۸۳–۶۸۸۴. Bibcode:2009PNAS..106.6883F. doi:10.1073/pnas.0903307106. PMC 2678438. PMID 19380731.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "Scholar Metrics: Top Publications" (به انگلیسی). گوگل اسکالر. Retrieved 9 November 2025.
- ↑ "Announcement: A new iPad app for Nature readers". Nature (به انگلیسی). ۴۹۲ (۷۴۲۸): ۱۵۴. ۱۲ دسامبر ۲۰۱۲. doi:10.1038/492154a.
- ↑ Schroeder, Robert; Siegel, Gretta E (۲۰۰۶). "A Cooperative Publishing Model for Sustainable Scholarship". Journal of Scholarly Publishing (به انگلیسی). ۳۷ (۲): ۸۶–۹۸. doi:10.1353/scp.2006.0006. S2CID 143466709. Retrieved 12 November 2025.
- ↑ McCaw, Michael P. (1992). The Cambridge Scientific Instrument Company, 1878-1983 (به انگلیسی). Cambridge: Cambridge University Press.
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ Browne, J. (2002). Charles Darwin: The Power of Place (به انگلیسی). New York: Alfred A. Knopf, Inc. p. ۲۴۸.
- ↑ Browne, J. (2002). Charles Darwin: The Power of Place (به انگلیسی). New York: Alfred A. Knopf, Inc. p. ۲۴۷.
- ↑ Gee, Henry (۳ مارس ۲۰۱۰). "The Nature of Nature". The Guardian (به انگلیسی). Archived from the original on 12 November 2023. Retrieved 12 November 2025.
- ↑ "Nature names first female editor-in-chief" (به انگلیسی). گاردین. ۲ مه ۲۰۱۸. Archived from the original on 2 May 2023. Retrieved 12 November 2025.
- ↑ Maddox, John (1970). "Nature in Washington". Nature (به انگلیسی). ۲۲۶: ۳. doi:10.1038/226003a0.
- ↑ Baldwin, Melinda (2016). Making Nature: The History of a Scientific Journal (به انگلیسی). Chicago: University of Chicago Press. pp. ۳۸۵–۳۸۶.
- ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ "Nature Portfolio journals". Nature Portfolio (به انگلیسی). Retrieved 12 November 2025.
- ↑ "Editorial criteria and processes". Nature Portfolio (به انگلیسی). Retrieved 12 November 2025.
- ↑ "How Nature's peer review process works". Nature (به انگلیسی). Retrieved 12 November 2025.
- ↑ "Article processing charges for Nature". Nature (به انگلیسی). Retrieved 12 November 2025.
- ↑ "SharedIt". Springer Nature (به انگلیسی). Retrieved 12 November 2025.
- ↑ "Nature Journal Impact Factor". Resurchify (به انگلیسی). Retrieved 12 November 2025.
- ↑ Chadwick, J. (1932). "Possible existence of a neutron". Nature (به انگلیسی). ۱۲۹ (۳۲۵۲): ۳۱۲. Bibcode:1932Natur.129Q.312C. doi:10.1038/129312a0. S2CID 4076465.
- ↑ Meitner, L.; Frisch, O. R. (1939). "Disintegration of uranium by neutrons: a new type of nuclear reaction". Nature (به انگلیسی). ۱۴۳ (۳۶۱۵): ۲۳۹–۲۴۰. Bibcode:1939Natur.143..239M. doi:10.1038/143239a0. S2CID 4113262.
- ↑ Watson, J. D.; Crick, F. H. C. (1953). "Molecular structure of Nucleic Acids: A structure for deoxyribose nucleic acid". Nature (به انگلیسی). ۱۷۱ (۴۳۵۶): ۷۳۷–۷۳۸. Bibcode:1953Natur.171..737W. doi:10.1038/171737a0. PMID 13054692. S2CID 4253007.
- ↑ Maddox, Brenda (2002). Rosalind Franklin: The Dark Lady of DNA (به انگلیسی). New York: HarperCollins.
- ↑ Wilson, J. Tuzo (1966). "Did the Atlantic close and then re-open?". Nature (به انگلیسی). ۲۱۱ (۵۰۵۰): ۶۷۶–۶۸۱. Bibcode:1966Natur.211..676W. doi:10.1038/211676a0. S2CID 4226266.
- ↑ Hewish, A.; Bell, S. J.; Pilkington, J. D. H.; Scott, P. F.; Collins, R. A. (1968). "Observation of a Rapidly Pulsating Radio Source". Nature (به انگلیسی). ۲۱۷ (۵۱۳۰): ۷۰۹–۷۱۳. Bibcode:1968Natur.217..709H. doi:10.1038/217709a0. S2CID 4277613.
- ↑ Farman, J. C.; Gardiner, B. G.; Shanklin, J. D. (1985). "Large losses of total ozone in Antarctica reveal seasonal ClOx/NOx interaction". Nature (به انگلیسی). ۳۱۵ (۶۰۱۶): ۲۰۷–۲۱۰. Bibcode:1985Natur.315..207F. doi:10.1038/315207a0. S2CID 4346468.
- ↑ Wilmut, I.; Schnieke, A. E.; McWhir, J.; Kind, A. J.; Campbell, K. H. S. (1997). "Viable offspring derived from fetal and adult mammalian cells". Nature (به انگلیسی). ۳۸۵ (۶۶۱۹): ۸۱۰–۸۱۳. Bibcode:1997Natur.385..810W. doi:10.1038/385810a0. S2CID 4260518.
- ↑ International Human Genome Sequencing Consortium (2001). "Initial sequencing and analysis of the human genome". Nature (به انگلیسی). ۴۰۹ (۶۸۲۲): ۸۶۰–۹۲۱. Bibcode:2001Natur.409..860L. doi:10.1038/35057062. hdl:2027.42/62798. PMID 11237011.
- ↑ "Coping with peer rejection". Nature (به انگلیسی). ۴۲۵ (۶۹۵۹): ۶۴۵. ۱۶ اکتبر ۲۰۰۳. Bibcode:2003Natur.425..645.. doi:10.1038/425645a. PMID 14562060.
- ↑ "Cherenkov radiation". Britannica (به انگلیسی). Retrieved 2025-11-14.
- ↑ "Journals of the Physico-Mathematical Society and Hideki Yukawa". Proceedings of the Japan Academy, Series B (به انگلیسی). ۸۲: ۲۳. ۲۰۰۶. doi:10.2183/pjab.82.23.
- ↑ "The Nobel Prize in Chemistry 1988". Nobel Prize (به انگلیسی). Retrieved 2025-11-14.
- ↑ Sekido, Y. (1992). Early History of Cosmic Ray Studies (به انگلیسی). D. Reidel. pp. ۵۵۶–۵۵۷.
- ↑ "Striking a balance". Nature (به انگلیسی). ۵۴۹ (۷۶۷۰): ۵. ۷ سپتامبر ۲۰۱۷. doi:10.1038/549005a.
- ↑ "Nature Magazine's Defense of J. Marion Sims Stirs Outrage". The Root (به انگلیسی). ۸ سپتامبر ۲۰۱۷. Retrieved 2025-11-14.
- ↑ Maddox, John; Randi, James; Stewart, Walter W. (۱ ژوئیه ۱۹۸۸). "'High-dilution' experiments a delusion". Nature (به انگلیسی). ۳۳۴ (۶۱۸۰): ۲۸۷–۲۹۰. Bibcode:1988Natur.334..287M. doi:10.1038/334287a0. PMID 2455869. S2CID 9579433.
- ↑ "Retractions' realities". Nature (به انگلیسی). ۴۲۲ (۶۹۲۷): ۱. ۶ مارس ۲۰۰۳. Bibcode:2003Natur.422Q...1.. doi:10.1038/422001a. PMID 12621394.
- ↑ "Retraction: Evidence of near-ambient superconductivity in a N-doped lutetium hydride". Nature (به انگلیسی). ۶۳۵ (۸۰۳۸): E11. ۷ نوامبر ۲۰۲۴. doi:10.1038/s41586-024-08201-y.
- ↑ "Retraction Note: Multipotent mesenchymal stem cells from adult human synovial membrane". Nature (به انگلیسی). ۶۲۶: ۲۲۲–۲۲۳. ژانویه ۲۰۲۴. doi:10.1038/s41586-024-07056-8.
- ↑ "Nobel winner declares boycott of top science journals" (به انگلیسی). The Guardian. ۵ دسامبر ۲۰۱۳. Retrieved 14 November 2025.
- ↑ Brembs, Björn (۷ فوریه ۲۰۱۸). "Prestigious Science Journals Struggle to Reach Even Average Reliability". Frontiers in Human Neuroscience (به انگلیسی). ۱۲: ۳۷. doi:10.3389/fnhum.2018.00037. PMC 5826185. PMID 29515380.
- ↑ Casadevall, Arturo; Fang, Ferric C. (۲۰۱۴). "Causes for the Persistence of Impact Factor Mania". mBio (به انگلیسی). ۵ (۲). doi:10.1128/mBio.00064-14. PMC 3970420. PMID 24668583.
- ↑ "Nature publishes too few papers from women researchers". Nature (به انگلیسی). ۵ مارس ۲۰۲۴. doi:10.1038/d41586-024-00668-1. Retrieved 14 November 2025.
- ↑ "Leading chemist boycotts Nature journals over 'social justice' mission". Times Higher Education (به انگلیسی). ۵ نوامبر ۲۰۲۴. Retrieved 14 November 2025.
- ↑ Clauset, Aaron; Larremore, Daniel B.; Sinatra, Rossella (2022). "Quantifying hierarchy and dynamics in US faculty hiring and retention". Nature (به انگلیسی). ۶۲۰: ۶۸۲–۶۸۹. doi:10.1038/s41586-022-05222-x. PMID 36450986.
- ↑ "Obama for America". Nature (به انگلیسی). ۴۵۵ (۷۲۱۷): ۱۱۴۵–۱۱۴۶. ۳۰ اکتبر ۲۰۰۸. doi:10.1038/4551145b. PMID 18971983.
- ↑ Yahia, Mohammed (۱۸ اکتبر ۲۰۱۲). "Nature Arabic Edition launches". Nature Middle East (به انگلیسی). doi:10.1038/nmiddleeast.2012.149. Retrieved 14 November 2025.
- ↑ "Holtzbrinck Publishing Group and BC Partners announce agreement to merge majority of Macmillan Science and Education with Springer Science+Business Media". Springer (به انگلیسی). ۱۵ ژانویه ۲۰۱۵. Retrieved 14 November 2025.
- ↑ "Futures: Science fiction from Nature". Nature (به انگلیسی). Retrieved 9 November 2025.
- ↑ "Nature Podcast". Nature (به انگلیسی). Retrieved 9 November 2025.
منابع
[ویرایش]Baldwin, Melinda (2016). Making Nature: The History of a Scientific Journal (به انگلیسی). Chicago: University of Chicago Press.
Browne, J. (2002). Charles Darwin: The Power of Place (به انگلیسی). New York: Alfred A. Knopf, Inc.
Maddox, Brenda (2002). Rosalind Franklin: The Dark Lady of DNA (به انگلیسی). New York: HarperCollins.
Ritchie, Stuart D. (2020). Science Fictions: How Fraud, Bias, Negligence, and Hype Undermine the Search for Truth (به انگلیسی). New York: Metropolitan Books.
Sekido, Y (1992). Early History of Cosmic Ray Studies (به انگلیسی). D. Reidel. pp. ۵۵۶–۵۵۷.
پیوند به بیرون
[ویرایش]اسکنهای رایگان جلدها: ۱–۱۱۲ (۱۸۶۹–۱۹۲۳) در کتابخانهٔ میراث تنوع زیستی
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانههای ملی | |
| سایر | |
