مایکو (گیشا)
مایکو (به خط لاتین: Maiko) در لغت به معنی دختر رقصنده است[۱]، ولی به‌طور عام، در کیوتو و ژاپن غربی به کارآموزانی که قصد گیشا شدن داشته باشند، اطلاق می‌شود. وظیفه‌ی آنها عموماً این است که در ضیافتها و جشنهایی که در ژاپن به آنها اوزاشیکی (ozashiki) می‌گویند، برای بازدیدکننده‌ها آواز بخوانند و برقصند و یا شامیسن بنوازند. مایکوها عموماً بین ۱۷ تا ۲۰ سال سن دارند و پس از یک دوره‌ی آموزشی، به گِیشا تغییر درجه می‌دهند. این آموزش‌ها شامل یادگیری رقص سنتی ژاپنی، نواختن شامیسن، خواندن آوازهای کوتاه و (تنها در کیوتو) گویش کیوتویی است. طول این دوره‌ی آموزشی معمولاً از چند ماه تا یک یا دو سال است. اگرچه، کارآموزانی که برای پوشیدن لباس‌های مایکوها زیاد از حد مسن باشند، می‌توانند با وجود این‌که همچنان در مرحله‌ی آموزش هستند، به درجه‌ی گِیشایی ارتقا یابند.
مایکوها در نقاط مختلف ژاپن با اسامی دیگری شناخته می‌شوند. به‌طور مثال در توکیو به آنها هانگیوکو (hangyoko) گفته می‌شود که به معنی نیم‌جواهر است و اشاره به عبارتی دارد که به درآمد گیشاها (پول جواهر) اطلاق می‌شود. ظاهر و ساختار آموزشیِ کارآموزان گیشا در این‌گونه مناطق، گاهی تا حد بسیار زیاد متفاوت با مایکوهای کیوتو است.
منابع[ویرایش]
- ↑ Downer, Lesley. Women of the Pleasure Quarters: the Secret History of the Geisha. Crown Publishing Group, 2008
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Maiko». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ جون ۲۰۲۱.
 | این یک مقالهٔ خرد ژاپن است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |