مانگاروا
مانگاروا (Mangareva) جزیره مرکزی و بزرگترین جزیره از جزایر گمبیر در پلی‌نزی فرانسه است. مانگاروا توسط جزایر کوچکتر احاطه شده است: تاراوای در جنوب غربی، آکنا و آکامارو در جنوب شرقی و جزایر دیگری در شمال.
جمعیت دائمی مانگاروا ۱۵۴۱ نفر است (سال ۲۰۰۷) و بزرگترین روستا در این جزیره، ریکیتیا (Rikitea)، شهرک اصلی جزایر گمبیر نیز به‌شمار می‌آید.
جزیره مانگاروا در حدود ۸ کیلومتر (۵ مایل) طول دارد و مساحت آن ۱۸ کیلومتر مربع (۷ مایل مربع) است که شامل حدود ۵۶٪ از مساحت کل خشکی در گروه جزایر گمبیر می‌شود. مانگاروا یک خط الراس مرکزی دارد که در طول این جزیره امتداد یافته‌است. بلندترین نقطه در جزایر گمبیر یعنی کوه داف، در ساحل جنوبی مانگاروا قرار گفته و ۴۴۱ متر بلندا دارد.
این جزیره دارای یک تالاب داخلی به قطر ۱۵ مایل است که صخره‌های آبی و ماهی و صدف دارد و منابع آن به جزیره‌نشینان قدیمی کمک کرد بقای بهتری نسبت به ساکنان جزایر همسایه داشته باشند.
تاریخچه[ویرایش]
مانگاروا زمانی پوشیده از جنگل انبوه بود و جمعیت زیادی داست که با قایق با جزایر دیگر دادوستد می‌کردند. اما بریدن بیش از حد درختان توسط جزیره‌نشینان در طول سده‌های ۱۰ تا ۱۵ به نابودی جنگل‌ها انجامیده و نتایج فاجعه‌آمیزی برای محیط زیست و اقتصاد جزیره بر جا گذاشت.
نخستین اروپایی که به مانگاروا پا گذاشت کاپیتان جیمز ویلسون بریتانیایی بود که در سال ۱۷۹۷ با کشتی داف به این محل رسید. ویلسون این گروه جزایر را به افتخار دریاسالار جیمز گمبیر که به او در تجهیز کشتی‌اش یاری رسانده بود جزایر گمبیر نامید.
جزیره مانگاروا طی سده‌ها زنجیره‌ای از شاهان محلی داشت تا این‌که فرانسه در سال ۱۸۸۱ این جزیره را رسماً ضمیمه کرد.
منابع[ویرایش]
Wikipedia contributors, "Mangareva," Wikipedia, The Free Encyclopedia, (accessed September 16, 2014).