پرش به محتوا

لشنی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

طایفه لشنی دو طایفه هستند که یک طایفه در اواخر دوره صفویه از رضائیه سابق که ارومیه امروزی می‌باشد به استان تهران و جهت استحکام و کمک به دولت اول قاجار در شمال شرق تهران منطقه رودهن سکونت کردند و زبان مادری آن ها نیز تركی میباشد،طایفه دیگر از طوایف زند از شاخه لرهای شمالی ساکن در استان فارس می باشد که اغلب با پسوند زند معروف .[۱]

لشنی
مناطق با جمعیت چشمگیر
 ایران: ساکن در استان فارس،لرستان
زبان‌ها
لری،فارسی
دین
شیعه


خاستگاه[ویرایش]

دو نظریه وجود دارد که ایل لشنی دو دسته شده آمد و یک دسته به تهران و منطقه رودهن و دسته دوم در زمان زندیه و به همراه کریمخان زند از لرستان به فارس وارد شده اند.

جمعیت[ویرایش]

براساس تخمین های دورۀ قاجاریه، جمعیت لشنی های در تهران حدود ۱۰۰ خانوار و استان فارس در اواخر آن دوره بالغ بر ۱۵۰۰ خانوار بود.[۲]

منشا مهاجران اولیه رودهن[ویرایش]

  1. «بررسی نقش و جایگاه ایل لشنی در تحولات ایالت فارس از اواخر صفویه تا پایان قاجاریه». پرتال جامع علوم انسانی. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۲-۱۱.
  2. مردم شناسی ایران،هنری فیلد،(ص۲۶۶).