همخوان لبیدندانی
(تغییرمسیر از لبیدندانی)
واجهای لبی-دندانی واجهایی هستند که در ساخت آنها لب پایین و دندانهای بالا نقش دارند. در زبان فارسی در دو همخوان (صامت) ف مانند واج نخست در واژهٔ فره و و مانند واج نخستینِ واژهٔ وزن آوای لبی-دندانی شنیده میشود.
نویسههای ف و و در فارسی که نماد واجهای ف و و هستند، در بخشبندیهای دیگر بهترتیب بیواک و واکدار خوانده میشوند. هر دو این آواها از گروه همخوانهای (صامتهای) سایشی نامیده میشوند.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- درزی، علی. درآمدی بر زبانشناسی معاصر. تهران: انتشارات سمت (۱۳۹۴). ص ۳۶–۵۷.
- ثمره، یدالله. آواشناسی زبان فارسی: آواها و ساخت هجایی آوا. تهران: مرکز نشر دانشگاهی. چاپ یازدهم (۱۳۹۳). ص ۶۰–۵۷.