قطب (درویش)

قطب که در لغت به معنی 'محور'، 'محوری" است.^[۱] همچنین می‌تواند یک اصطلاح فضایی باشد یا اینکه اشاره‌ای به یک نماد معنوی داشته باشد.^[۲] در تصوف قطب نمادی از یک انسان کامل است که سلسه مراتب مقدس را هدایت می‌کند.^[۳] قطب رهبری معنوی صوفیان است و از دید پیروانش ارتباط الهی دارد و معارفی که به وی الهام می‌شود را منتقل می‌کند در هر دوره‌ای یک قطب معصوم وجود دارد که مورد اعتماد پیروانش هست و تنها صوفیان او را می‌شناسند.

"

منابع[ویرایش]

↑ Esposito, John L. (2003). The Oxford dictionary of Islam. New York: Oxford University Press, Inc.
↑ Hobson, J. Peter (2001). The Concise Encyclopaedia of Islam. London, England: Stacey International & Cyril Glasse. p. 374.
↑ Sult̤ān Mohammad Najib-ur-Rehman. Sultan Bahoo: The Life and Teachings. Sultan-ul-Faqr Publications. ISBN 978-9-699-79518-3.

این یک مقالهٔ خرد دربارهٔ تصوف است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] Esposito, John L. (2003). The Oxford dictionary of Islam. New York: Oxford University Press, Inc.

[2] Hobson, J. Peter (2001). The Concise Encyclopaedia of Islam. London, England: Stacey International & Cyril Glasse. p. 374.

[Insan_e_Kamil_(The_Universal_Man)-3] Sult̤ān Mohammad Najib-ur-Rehman. Sultan Bahoo: The Life and Teachings. Sultan-ul-Faqr Publications. ISBN 978-9-699-79518-3.

[۱]

[۲]

[۳]