قاعده میسون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قاعده میسون (به انگلیسی: Mason's rule) روشی برای یافتن تابع تبدیل یک سیستم خطی از روی نمودار گذر سیگنال آن است. این قاعده توسط ساموئل جفرسون میسون کشف شد.[۱]

فرمول[ویرایش]

فرمول بهره از رابطه زیر به دست می‌آید:

که در آن:

  • Δ = دترمینان گراف
  • yin = گره متغیر ورودی
  • yout = گره متغیر خروجی
  • G = بهره کامل بین yin و yout
  • N = تعداد مسیرهای پیشرو بین yin و yout
  • Gk = بهره مسیر پیشروی kام بین yin و yout
  • Li = بهره هر کدام از حلقه‌های سیستم
  • LiLj = ضرب بهره دو حلقه‌ای از سیستم که هیچ گونه تقاطعی با هم ندارند
  • LiLjLk = ضرب بهره سه حلقه‌ای از سیستم که هیچ گونه تقاطعی با هم ندارند
  • Δk = مقدار Δ برای مسیر پیشروی kام که با حلقه‌های درگیر با همان مسیر در تماس نیست

پانویس[ویرایش]

  1. Mason, Samuel J. (July ۱۹۵۶). "Feedback Theory - Further Properties of Signal Flow Graphs". Proceedings of the IRE: 920–۹۲۶.

منابع[ویرایش]

  • Bolton, W. Newnes (1998). Control Engineering Pocketbook. Oxford: Newnes.
  • Van Valkenburg, M. E. (1974). Network Analysis (3rd ed.). Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.