فنون پی‌رنگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فنون پی‌رنگ یا ابزار پی‌رنگ[۱] (به انگلیسی: plot device) به هر فن روایتی گفته میشود که برای پیشبرد پی‌رنگ به کار می‌رود.[۲] ابزار پیرنگ، به صورت یک هدف، یا یک شیٔ، یا محرّک‌های دیگر (چیزی که به شخصیت انگیزه انجام کاری را بدهد)، به تصویر کشیده میشود که قهرمان داستان آن را دنبال میکند. فنون پی‌رنگِ کلیشه‌ای ممکن است خواننده را آزار دهد و استفاده از ابزار ساختگی یا خودسرانه ممکن است خواننده را گیج کند و باعث از بین رفتن تعلیق ناباوری شود. با این حال، ابزار پی‌رنگِ خوب ساخته شده، که معمولا به طور طبیعی از محیط یا شخصیت‌های داستان بیرون می‌آید، اغلب پذیرفته میشود، و ممکن است مورد توجه مخاطب قرار نگیرد.

منابع[ویرایش]

  1. For example: "For instance, a frequently used plot mechanism is a love triangle, where two men try to get the same woman." from Paul Virgil McCracken Flesher; Robert Torry (2007). Film and Religion: An Introduction. Abingdon Press. p. 24. ISBN 978-0-687-33489-6. "Janine functions largely as a plot mechanism: as a foil for the two lovers, as a voyeur, and finally as an unwitting trigger of disaster when she leads in the Gestapo." from Thomas Waugh (4 April 2000). The Fruit Machine: Twenty Years of Writings on Queer Cinema. Duke University Press. p. 107. ISBN 0-8223-2468-7.
  2. Fred Pfeil (1990). Another Tale to Tell: Politics and Narrative in Postmodern Culture. Verso. p. 267. ISBN 978-0-86091-992-6. Retrieved 27 July 2013.