فجائه سلمی

فجائه سلمی یکی از موارد مشهور زنده سوزی در تاریخ است. او مردی در دهه اول اسلام است که به اتهام غارت و شرارت توسط خلیفه وقت ابوبکر در بقیع زنده سوزانده شد.

روایت ماجرا

مردی از قبیله بنی سلیم به نام فجائه سلمی نزد خلیفه ابوبکر می آید و از او اسب و سلاح می گیرد که با کفار بجنگد اما به جای جنگیدن با کفار به راهزنی می پردازد و در اثنای راهزنی مرتکب قتل هم می شود. ابوبکر پس از آگاه شدن از ماجرا طریفة بن حاجز را مامور به دستگیری فجائه می کند. در حین دستگیری نجبة بن ابى المیثاء همدست فجائه کشته می شود و خود فجائه نیز دستگیر می شود. ابوبکر فرمان می دهد که فجائه در بقیع سوزانده شود و طریفه نیز در بقیع آتشی برپا می کند و فجائه را طناب پیج می کند و زنده در آتش می اندازد.[۱]

پشیمانی خلیفه

نقل شده که خلیفه در پایان عمرش از مجازات سوزاندن که در مورد فجائه انجام داده بود پشیمان شد و گفت: ای کاش فجائه را نمی سوزاندم بلکه به شکل معمول می کشتم یا آزاد می کردم.