عناصر متحرک ژنتیکی

عناصر متحرک ژنتیکی (به انگلیسی: Mobile Genetic Elements، به طور مخفف MGE)، قطعاتی از DNA هستند که می‌توانند وارد ژنوم شده یا از آن خارج شوند. آن‌ها عبارتند از ^[۱]:

رترو ترانسپوزون‌ها
ترانسپوزون‌های DNAای
توالی‌های الحاقی (دخولی) (به انگلیسی: Insertion Sequence)
پلاسمیدها
فاژها (باکتریوفاژها)
اینترون‌های گروه II

باربارا مک‌کلینتوک در سال ۱۹۸۳، جایزه نوبل در پزشکی را به دلیل کشف عناصر متحرک ژنتیکی دریافت کرد.^[۲]

منابع[ویرایش]

↑ Miller, W. J. ; Capy, P. , eds. (2004), Mobile genetic elements: protocols and genomic applications, Humana Press, ISBN 1-58829-007-7.
↑ Shapiro, J.A. , ed. (1983), Mobile genetic elements, Academic Press, ISBN 0-12-638680-3. ^ "The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1983". nobelprize.org. Retrieved 14 July 2010.

[1] Miller, W. J. ; Capy, P. , eds. (2004), Mobile genetic elements: protocols and genomic applications, Humana Press, ISBN 1-58829-007-7.

[2] Shapiro, J.A. , ed. (1983), Mobile genetic elements, Academic Press, ISBN 0-12-638680-3. ^ "The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1983". nobelprize.org. Retrieved 14 July 2010.

[۱]

[۲]