عبدالرحیم همایون‌فرخ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
عبدالرحیم همایون‌فرخ
زادهٔ۱۲۶۲
کاشان
درگذشت۱۷ تیر ۱۳۳۸
تهران
فرزندانرکن‌الدین همایون‌فرخ

عبدالرحیم همایون‌فرخ (۱۲۶۲ کاشان – ۱۷ تیر ۱۳۳۸ تهران) نویسنده و مترجم ایرانی بود.[۱] او در سال ۱۳۱۷ به پیشنهاد علی‌اصغر حکمت، عضو فرهنگستان ایران شد. مهم‌ترین اثر او دستور جامع زبان فارسی است که برای نگارش آن جایزه اول سلطنتی و نشان درجه یک از وزارت فرهنگ ایران دریافت کرد. او پدر رکن‌الدین همایون‌فرخ است.[۲]

آثار[ویرایش]

  • دستور جامع زبان فارسی، عبدالرحیم همایونفرخ، ناشر: علمی
  • بابک و افشین، عبدالرحیم همایونفرخ، ناشر: اکباتان
  • داستان تاریخی بابک، افشین و مازیار، عبدالرحیم همایونفرخ، افشین عاطفی (به اهتمام)، ناشر: همگام با هستی

منابع[ویرایش]

  1. «عبدالرحیم همایون‌فرخ».
  2. «بارگیری دستور جامع زبان فارسی نوشتهٔ استاد عبدالرحیم همایونفرخ».

پیوند به بیرون[ویرایش]