پرش به محتوا

عبدالرحمان محمد العطاردی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

امام ابوعبدالله عبدالرحمن بن محمدالعطاردی از شاعران دوره محمود غزنوی است. هدایت در شرح حال او نوشته است که «گویند از هد و امجد شعرای آن عهد است.» از اشعار او چند بیت در دست است و در همهٔ آنها دقت خیال و رقت احساسات دیده می‌شود.

نمونه شعر[ویرایش]

سیلی دارم به رخ بر از خون جگران رو که مژگان تو را بینم تر
ای چون شکر شکسته از پا تا سرمگری که تباه گردد از آب شکر
شد یار و مرابه بوسه خشنود نکردپرسش ننمود و نیز بدرود نکرد
آن آتش افروخته جز دود نکردبر عشق بتان هیچ کسی سود نکرد

منابع[ویرایش]

  • تاریخ ادبیات ایران. جلدیک باب دو فصل چهار صفحه ۵۹۸ نوشته دکتر ذبیح‌الله صفا