طعمه‌گیری مرغابی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
طعمه مرغابی توسط هنری آلکن در حدود ۱۸۲۰

طعمه‌گیری مرغابی (به انگلیسی: Duck-baiting) یک ورزش خونین است که شامل گرفتن طعمه مرغابی در برابر سگها می‌شود. در طعمه‌گیری مرغابی، یک مرغابی با بالهای قیچی‌شده در برکه رهاسازی می‌شود و سگ‌ها آن را تعقیب می‌کنند. سگ در تعقیب مرغابی بدون توانایی پرواز شیرجه می‌رود. سگ توانایی تعقیب مرغابی را ندارد و صاحبان سگ‌ها با تشویق سگ‌ها دست به قماربازی می‌زنند. جایزه به سگی داده می‌شود که بتواند در کمترین زمان او مرغابی را بگیرد.

این ورزش مورد علاقه چارلز دوم انگلستان بود.[۱][۲]

مجامع جنجالی مرتبط با این فعالیت سبب ایجاد نگرانی عمومی شد.[۳] طعمه‌گیری مرغابی در پایان سدۀ نوزدهم کاهش یافت.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Wright, Gordon (2006) The Dictionary of Pub Names Wordsworth Editions, Ware, Hertfordshire, England, page 116, شابک ‎۱−۸۴۰۲۲−۲۶۶−۲
  2. Collins, Tony and Vamplew, Wray (2002) Mud, Sweat and Beers: A cultural history of sport and alcohol Berg, Oxford, England, page 8, شابک ‎۱−۸۵۹۷۳−۵۵۳−۳
  3. "Have you seen in the neighbourhood of the church or churchyard duck-hunting or dogfighting?"-"There is scarcely a Sunday there is not. I have gone out with the greatest anxiety when my wife and family were going to church to protect them." James May, vestry clerk of St Matthew's, Bethnal Green, 1817: quoted in The Times, 25 August 1834, p. 4