صیانت از نفس
آمور دو سوآ (به فرانسوی: Amour de soi؛ یا عشق به خود) مفهومی در فلسفه روسو است که به غریزه‌ای اشاره می‌کند که غایت آن صیانت از نفس و حفظ تندرسی است. معنای تحت‌الفظی آمور دو سوآ، «عشق به خود» است که می‌توان برای معادل فارسی آن، غریزه «صیانت از نفس» را در نظر گرفت.
مفهوم[ویرایش]
در نظر روسو، آمور دو سوآ انگیزه‌ای است که میان انسان‌ها و دیگر حیوانات مشترک است و می‌توان آن را به عنوان منشأ دیگر انگیزه‌های انسان نیز در نظر گرفت.[۱] غایت این انگیزه حفظ بقا است، و فرد را به سمت حفظ بقا و تندرستی خود سوق می‌دهد. آمور دو سوآ و آمور پراپر گرچه در دستگاه فلسفی روسو هر دو به معنای «عشق به خود» هستند اما تفاوت‌های فاحشی میان این دو وجود دارد و نباید این دو مفهوم را معادل یکدیگر قرار داد.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Scott, John T. (2006). Jean-Jacques Rousseau: Human nature and history. Oxon: Taylor & Francis. p. 183. ISBN 978-0-415-35085-3.
- ↑ Neuhouser, Frederick (2008). Rousseau's Theodicy of Self-Love: Evil, Rationality, and the Drive for Recognition. Oxford University Press.