صفحه ارتوپدی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پلاک یا پلاتین ارتوپدی (به انگلیسی: Orthopedic Plate) یا پلیت ارتوپدی نوعی تثبیت داخلی است که در جراحی ارتوپدی مورد استفاده قرار می‌گیرد تا شکستگی‌ها را در محل خود نگه داشته و فرایندی زمانی و مکانیکی فراهم آورد تا امکان ترمیم استخوان بدست بیاید.[۱]

علی رغم تصور عامه مردم مواد تشکیل دهنده پلاک های مورد استفاده در ارتوپدی از عنصر پلاتین نمی باشد و اغلب ماده تشکیل دهنده آنها از آلیاژ استیل است.

بسته به شکل و محل استفاده این پلاک ها به چند دسته کلی تقسیم میشوند.

انواع پلاک های ارتوپدی[ویرایش]

بسته به شکل کلی به دو دسته عمده تقسیم میشوند:

  • پلاک های آناتومیک
  • پلاک های غیر آناتومیک

تاریخچه[ویرایش]

۱۹۶۹صفحه متراکم‌ساز حرکتی یا DCP

۱۹۹۹۰ پلیت دینامیک کمپرشن با تماس محدود یا LC-DCP

۱۹۹۴ سیستم‌های پایدارکننده با حداقل تهاجم یا LISS

۲۰۰۱ پلاک کمپرسیو لاکینگ یا LCP

روش استفاده[ویرایش]

  • حائل زدن برای عدم فشار
  • حنثی کننده اطراف محل اتصال
  • پرکردن شکاف با پل زدن
  • استفاده از نوار و بانداژ کششی
  • فشرده‌سازی اطراف استخوان

منابع[ویرایش]

  1. "Orthopedic plate". Wikipedia (به انگلیسی). 2020-06-06.