شکست ابرنواختر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شکست ابرنواختر (انگلیسی: Failed supernova) یک رویداد نجومی در نجوم حوزه زمانی است که در آن یک ستاره به‌طور ناگهانی مانند مرحله اولیه یک ابرنواختر درخشان می‌شود، اما سپس به شار عظیم یک ابرنواختر افزایش نمی‌یابد. آنها را می‌توان به عنوان زیرمجموعه‌ای از ابرنواختر فریبکار به حساب آورد. آنها را گاهی به‌طور گمراه کننده‌ای «ابرنواختر غیر نو» نامیده‌اند.[۱]

بررسی اجمالی[ویرایش]

تصور می‌شود که ابرنواخترهای شکست خورده سیاهچاله‌های ستاره‌ای را با فروپاشی یک ستاره ابرغول سرخ در مراحل اولیه یک ابرنواختر ایجاد می‌کنند. هنگامی که ستاره دیگر نمی‌تواند خود را نگه دارد، هسته به‌طور کامل فرو می‌ریزد و سیاهچاله‌ای با جرم ستاره‌ای تشکیل می‌دهد و ابرنواختر نوظهور را بدون انفجار عظیم می‌بلعد. برای یک ناظر دور، به نظر می‌رسد که ستاره ابرغول سرخ با شعله‌ور شدن کم یا بدون چشمک از وجود خود چشمک می‌زند. به نظر می‌رسد موارد مشاهده شده از این ناپدید شدن‌ها شامل ستارگان ابرغول با جرم بیش از ۱۷ برابر جرم خورشیدی باشد.

فرایند و ساختار[ویرایش]

ابرنواخترهای شکست خورده یکی از چندین رویدادی هستند که از نظر تئوری ظهور سیاهچاله‌ای را نشان می‌دهند که از یک ستاره بسیار پرجرم متولد شده‌است، دیگر رویدادها از جمله ابرنواخترها و انفجارهای پرتو گاما طولانی مدت.[۲][۳]

منابع[ویرایش]

  1. Woosley, S. E.; Heger, Alexander (2012). "Long Gamma-Ray Transients from Collapsars". The Astrophysical Journal. 752 (1): 32. arXiv:1110.3842. Bibcode:2012ApJ...752...32W. doi:10.1088/0004-637X/752/1/32. S2CID 119240065.
  2. Lee Billings (November 2015). "Gone Without A Bang". Scientific American. 313 (5): 26–27. Bibcode:2015SciAm.313e..26B. doi:10.1038/scientificamerican1115-26b. PMID 26638393.
  3. Jon Voisey (2 April 2011). "Finding the Failed Supernovae". Universe Today.