شوراهای اشتراکی ونزوئلا
شوراهای اشتراکی ونزوئلا (به اسپانیایی: consejos comunales) در آوریل ۲۰۰۶ با تصویب قانون شوراهای اشتراکی از سوی حکومت ونزوئلا به وجود آمدند. این قانون به شهروندان محلی این قدرت را میداد که شوراهای انتخابی در واحدهای همسایگی تشکیل دهند که در رابطه با سیاستهای محلی و پروژههای مربوط به توسعهٔ جامعه، ابتکار عمل و نظارت داشتهباشند. شوراهای اشتراکی بسیاری پس از آنکه توسط حکومت ونزوئلا مسلح شدند، پدید آمدند.[۱] تا سال ۲۰۰۷ بیش از ۱۹/۵۰۰ شورا در سراسر کشور تأسیس شد[۲] و میلیاردها دلار نیز توسط حکومت بولیواری ونزوئلا در راستای حمایت از اقداماتشان در میان آنها توزیع گردید.
ساختار[ویرایش]
شوراهای اشتراکی گروهی از افراد منتخب از یک واحد همسایگی مسکونی هستند که بین ۱۵۰ تا ۴۰۰ خانوار را در مناطق شهری، نزدیک به ۲۰ خانوار را در مناطق روستایی، و ۱۰ خانوار را در مناسق سکونت بومیان در بر میگیرد.[۳] بدنهٔ تصمیمگیرندهٔ اصلی یک شورای اشتراکی را انجمن شهروندان تشکیل میدهد. عملکردهای صوری کمیته از ۵ واحد تشکیل میشود:[۳]
- انجمن شهروندان
- هیئت اجرایی
- واحد مدیریت مالی
- واحد نظارت اجتماعی (مبارزه با فساد)
- جمعیت هماهنگی جامعه
همهٔ افراد شورا از مردم درون جامعه هستند که به وسیلهٔ انجمن شهروندان برای یک دورهٔ زمانی ۲ ساله انتخاب میشوند. هیچ شخصی نمیتواند همزمان در بیش از یک واحد منصبی را عدهدار باشد.
واحد نظارت اجتماعی[ویرایش]
واحد نظارت اجتماعی گروهی متشکل از ۵ عضو جامعه است که به وسیلهٔ انجمن شهروندان انتخاب میشود. آنها گروهی مستقل هستند که استفاده از منابع شورا و فعالیتها در راستای برنامهٔ توسعهٔ جامعه را پایش کرده و گزارش میکنند. این واحد همچنین با عنوان واحد مبارزه با فساد نیز شناخته میشود.[۴]
جمعیت هماهنگی جامعه[ویرایش]
جمعیت هماهنگی جامعه از یک سخنگوی منتخب از میان به ترتیب، اعضای هیئت اجرایی، واحد مدیریت مالی و واحد مبارزه با فساد تشکیل میشود و به اعضای جامعه اطلاعرسانی کرده و در هماهنگی با نیروهای نظامی محلی قرار دارد.
وضعیت کنونی[ویرایش]
پس از گذشت ۸ ماه از تصویب قانون، بیش از ۱۶ هزار شورا در سراسر کشور شکل گرفتهبود.[۵] از میان آنها بیش از ۱۲ هزار شورا برای پروژههای اجتماعی از بودجهٔ ملی ۵۳ میلیارد دلاری، مبلغی را دریافت میکرد که مجموعاً به میزان ۱ میلیارد دلار برآورد میشد.[۶] شوراها نزدیک به ۳۰۰ بانک اشتراکی تأسیس کردند که ۷۰ میلیون دلار وام کوچک ایجاد کردهبودند.[۷]
در مارس ۲۰۰۷ نزدیک به ۱۹/۵۰۰ شورا ثبت شدهبود.[۲] قانون شوراهای اشتراکی آخرین بار در نوامبر ۲۰۰۹ بهروز و تأیید مجدد شد.[۸]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ کلمبیا،مادلین. ۲۰۱۸. آیا ونزوئلا یک دولت مافیایی است؟، در مجلۀ پژوهشی اینسایت کرایم؛ صص ۸۴-۳.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ آپوریا: ۱۹ هزار و ۵۰۰ شورای اشتراکی ثبت شدهاست، نوشتهشده در ۹ مه ۲۰۰۷؛ بازدید در ۲۹ ژانویۀ ۲۰۱۹.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ گلوبال اکسچنج: قانون ویژۀ شوراهای اشتراکی، نوشتهشده در ۲۹ نوامبر ۲۰۰۶، آرشیوشده از اصل در ۲۷ سپتامبر ۲۰۰۷؛ بازدید در ۲۹ ژانویۀ ۲۰۱۹.
- ↑ لا هورکیتا: سازمان نظارت اجتماعی (به اسپانیایی)؛ بایگانیشده در ۵ دسامبر ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine بازدید در ۲۹ ژانویۀ ۲۰۱۹.
- ↑ وینتر، کورال و مکالروی، جیم. ۲۰۰۶. مرتا هارنکر: تجربۀ ونزوئلا از قدرت مردمی، در هفتهنامۀ گرین لفت، شمارۀ ۶۹۳، نوشتهشده در ۶ دسامبر ۲۰۰۶؛ بایگانیشده در ۲۵ مارس ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine بازدید در ۲۹ ژانویۀ ۲۰۱۹.
- ↑ ال یونیورسال: بیش از یک میلیارد دلار به «تأمین بینالدولی برای مرکزیتزدایی (فیدس) اختصاص داده شدهاست، نوشتهشده در ۶ دسامبر ۲۰۰۶؛ بایگانیشده در ۱۸ مه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine و فوکس، میشل. ۲۰۰۶. دموکراسی ریشهای مخفی ونزوئلا، نوشتهشده در ۲۸ نوامبر ۲۰۰۶؛ بازدید در ۲۹ ژانویۀ ۲۰۱۹.
- ↑ آپوریا: بانکهای اجتماعات به منابع اعتباری میرسند، نوشتهشده در ۱۱ نوامبر ۲۰۰۶؛ بایگانیشده در ۲۵ دسامبر ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine بازدید در ۲۹ ژانویۀ ۲۰۱۹.
- ↑ ونزوئلا آنالایسیس: ترمیم قانون شوراهای اشتراکی ونزوئلا به افزایش مشارکت کمک میکند، نوشتهشده در ۲۵ نوامبر ۲۰۰۹؛ بازدید در ۲۹ ژانویۀ ۲۰۱۹.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- قانون شوراهای اشتراکی، در نشریهٔ رسمی جمهوری بولیواری ونزوئلا، شمارهٔ ۵۸۰۶، ۱۰ آوریل ۲۰۰۶. (نسخهٔانگلیسی اچ.تی.ام.ال)، (نسخهٔاسپانیایی اچ.تی.ام.ال)، (نسخهٔاسپانیایی پی.دی.اف).
- مارکانو، ال. سیرو. ۲۰۰۹. از «باریو»های نئولیبرال تا «کمون»های سوسیالیستی، در هیومَن جئوگرافی، مجلهٔ رادیکال نوین.
- شوراهای اشتراکی، وزارت مشارکت مردمی و توسعهٔاجتماعی، حکومت بولیواری ونزوئلا.
- مدرسهٔ شهروندان، بخش شوراهای اشتراکی.
- مصاحبهٔ ویدئویی با مایکل آلبرت دربارهٔ شوراهای اشتراکی در کارورا و دیگر مناطق ونزوئلا.