ابن ابی الدم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابنِ اَبی الدَّم
زادهٔ۱۱۸۷م / ۵۸۳ق
حما
درگذشت۱۲۴۴م/ ۶۴۲ق
حما
پیشهتاریخ‌نگار

ابراهیم بن عبدالله هَمدانی حُمَوی شهرت‌یافت به ابنِ اَبی الدَّم و لقب‌گرفته به شهاب‌الدین (۱۱۸۷–۱۲۴۴م) تاریخ‌نگار سوری بود. در بغداد فقه خواند و در مصر حدیث فراگرفت. در مصر وشام بسیار به آموزش حدیث پرداخت. قضاوت حماه را برعهده گرفت. به عنوان سفیر به عراق فرستاده شد، اما در راه بیمار گشت و بازگشت. کتاب التاریخ، التاریخ المظفری از آثار اوست.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). «ابن أبی الدم». [[الأعلام]] (PDF). ج. ۱. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۴۹. دریافت‌شده در ۴ نوامبر ۲۰۱۶. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)

پیوند به بیرون[ویرایش]