سید حیدر حلی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سید حیدر حلی،[۱] یا حیدربن سلیمان بن داود بن حیدر حلی (ژانویه ۱۸۳۱-ژانویه ۱۸۸۷)، از شعرای برجسته زمان خود بود. به دلیل سرودن مرثیه‌های بسیار در مورد امامان شیعه، لقب «شاعر اهل بیت» را به وی داده شده داده‌است.[۲] وی در زمینه شعر مذهبی، میان ویژگی‌های اهل‌بیت و «اوضاع سیاسی، اجتماعی، فرهنگی حاکم بر روزگار خویش،» پیوند برقرار نموده‌است. سید حیدر حلی در اشعار خود از قرآن و احادیث تأثیر پذیرفته و توصیف اهل بیت در اشعار او با «رویکرد غالباً حماسی و عاطفه‌ای نیرومند و متعادل» صورت گرفته‌است.[۱]

آثار[ویرایش]

از آثار او می‌توان به دیوان 'الدر الیتیم و العقد النظیم' و 'العقد المفصل فی قبیلة المجد المؤثل' اشاره نمود.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ تنها, کلثوم; آذرشب, محمدعلی; امین‌مقدسی, ابوالحسن (22 December 2017). "بررسی و تحلیل اشعار دینی سیدحیدر حلّی". پژوهشنامه نقد ادبی و بلاغت. 6 (2): 41–56. doi:10.22059/jlcr.2017.65524. ISSN 2382-9575. Retrieved 28 August 2019.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ Brockelmann, Carl (2018). History of the Arabic Written Tradition Supplement Volume 3 - i (به انگلیسی). BRILL. ISBN 9789004369795. Retrieved 28 August 2019.