سولاریا
سولاریا (Solaria)، سیاره‌ای خیالی است که آیزاک آسیموف اولین بار در کتاب خورشید عریان (۱۹۵۷) از مجموعه کتاب‌های روبات از آن نام برد و سپس در کتاب‌های روبات‌های سپیده‌دم (۱۹۸۳) و مجموعهٔ بنیاد (۱۹۸۶) ظاهر شد.[۱]
ویژگی‌ها[ویرایش]
این سیاره، پنجاهمین و آخرین دنیایی است که انسان‌ها در آن ساکن شده‌اند و در کل شامل بیست هزار نفر جمعیت می‌شود.[۱] قطر این سیاره ۹۵۰۰ مایل است و درصد خاک حاصلخیز آن بیشتر از زمین و معادنش کمتر از زمین است. این سیاره کاملاً خودکفا بوده و در تولید و تنوع روبات‌ها بسیار پیشرفته است و به دیگر دنیاهای فضایی روبات صادر می‌کند.[۲] جمعیت این سیاره بیست هزار نفر است و در بین تمام دنیاهای فضایی دارای بالاترین نسبت تعداد روبات‌ها به تعداد جمعیت است (ده‌هزار به یک).[۳]
مردمان سولاریا کاملاً از یکدیگر مجزا زندگی می‌کنند و به جز در شرایط استثنایی، هرگز همدیگر را از نزدیک نمی‌بینند و برای ارتباط با هم، از فناوری‌های مشاهده از راه دور با فناوری‌های پیشرفته سه‌بعدی استفاده می‌کنند. در این سیاره تقریباً برای هر زن و شوهر و گاهی برای هر شخص ایالتی مجزا و پهناور وجود دارد که گاه تا چند هزار مایل مربع مساحت دارد.[۴] از این ترس سولاریی‌ها در برخورد با یکدیگر و تابوی ملاقات نزدیک، گاهی در مقالات و نوشتارهای علمی استفاده شده‌است.[۱] [۵]
جستارهای وابسته[ویرایش]
- اورورا (سیاره) - سیاره‌ای دیگر که در کتاب‌های آسیموف از آن یاد شده‌است و بعد از سولاریا، دومین قدرت جهانی در تولید و بکارگیری ربات است.
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ آنتوچی، آنجلو؛ ساباتینی، فابیو؛ سودینی، مائورو (۲۰۱۱). «The Solaria syndrome: Social capital in a growing hyper-technological economy» (PDF). Journal of Economic Behavior & Organization. Elsevier: ۱۳. doi:10.1016/j.jebo.2010.12.018. دریافت‌شده در ۸ شهریور ۱۳۹۳.
- ↑ آیزاک آسیموف، خورشید عریان، برگردان هروس شبانی، صفحه ۴۶.
- ↑ آیزاک آسیموف، خورشید عریان، برگردان هروس شبانی، صفحه ۴۷.
- ↑ آیزاک آسیموف، خورشید عریان، برگردان هروس شبانی، صفحه ۷۷.
- ↑ Theories of Communication Networks، Monge، Contractor، صفحه ۳۰۹.
منابع[ویرایش]
- آسیموف، آیزاک (چاپ اول ۱۳۷۵). خورشید عریان. ترجمهٔ هروس شبانی. تهران: انتشارات شقایق. شابک ۹۶۴-۵۵۴۲-۰۱-۴. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - Peter R. Monge, Noshir S. Contractor. Theories of Communication Networks. Oxford University Press. دریافت‌شده در ۸ شهریور ۱۳۹۳.