سندرم خال اپیدرمی
| سندرم خال اپیدرمی | |
|---|---|
| نام‌های دیگر | سندروم سولومون |
| تخصص | پوست‌شناسی، ژن‌شناسی پزشکی  |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
سندرم خال اپیدرمی به انگلیسی: Epidermal nevus syndrome، که به نام‌های «سندرم فوئرشتاین و میمز»،[۱][۲] و «سندرم سولومون»[۱] نیز شناخته می‌شود[۳]) نوعی بیماری نادر است که برای اولین بار در ۱۹۶۸ توصیف شد. این بیماری شامل خال‌های اپیدرمی گسترده با ناهنجاری‌های سیستم عصبی مرکزی (CNS)، اسکلت، پوست، سیستم قلبی عروقی، دستگاه تناسلی ادراری و چشم است.[۲] در حال حاضر، مفهوم گسترده‌تری از اولین تصویف آن، برای سندرم «خال اپیدرمی» پیشنهاد شده‌است. در این توصیف دست کم شش نوع از آن شرح داده شده‌است:[۱][۴]
- سندرم شیملپنینگ
- سندرم نووس کومدونیکوس
- سندرم خال اپیدرمی رنگدانه‌دار
- سندرم پروتئوس
- سندرم چایلد
- فیکوماتوسیس پیگمنتوکراتوتیکا
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Freedberg, et al. (2003). Fitzpatrick's Dermatology in General Medicine. (6th ed.). McGraw-Hill. شابک ۰−۰۷−۱۳۸۰۷۶−۰.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ James, William; Berger, Timothy; Elston, Dirk (2005). Andrews' Diseases of the Skin: Clinical Dermatology. (10th ed.). Saunders. شابک ۰−۷۲۱۶−۲۹۲۱−۰.
- ↑ Rapini, Ronald P. ; Bolognia, Jean L. ; Jorizzo, Joseph L. (2007). Dermatology: 2-Volume Set. St. Louis: Mosby. ISBN 978-1-4160-2999-1.
- ↑ Happle, R. "Epidermal nevus syndrome." Semin Dermatol. 1995;14:111.