زنده‌مانی ژنتیکی

زنده‌مانی ژنتیکی (به انگلیسی: Genetic viability) توانایی ژن‌های موجود برای اجازه دادن به سلول، جاندار یا جمعیت برای زنده ماندن و تولید مثل است.^[۲] این اصطلاح عموماً به معنای شانس یا توانایی یک جمعیت برای پرهیز از مشکلات درون‌زایی است. زنده‌مانی ژنتیکی کمتر رایج می‌تواند در رابطه با یک سلول یا در سطح فردی نیز مورد استفاده قرار گیرد.^[۳]

منابع[ویرایش]

↑ Lacy RC (1997-05-21). "Importance of Genetic Variation to the Viability of Mammalian Populations". Journal of Mammalogy. 78 (2): 320–335. doi:10.2307/1382885. JSTOR 1382885.
↑ Luo L, Zhang YM, Xu S (March 2005). "A quantitative genetics model for viability selection". Heredity. 94 (3): 347–55. doi:10.1038/sj.hdy.6800615. PMID 15536483.
↑ Hartl DL (2020-06-25). A Primer of Population Genetics and Genomics (4th ed.). Oxford University Press. doi:10.1093/oso/9780198862291.001.0001. ISBN 978-0-19-886229-1.

[1] Lacy RC (1997-05-21). "Importance of Genetic Variation to the Viability of Mammalian Populations". Journal of Mammalogy. 78 (2): 320–335. doi:10.2307/1382885. JSTOR 1382885.

[2] Luo L, Zhang YM, Xu S (March 2005). "A quantitative genetics model for viability selection". Heredity. 94 (3): 347–55. doi:10.1038/sj.hdy.6800615. PMID 15536483.

[3] Hartl DL (2020-06-25). A Primer of Population Genetics and Genomics (4th ed.). Oxford University Press. doi:10.1093/oso/9780198862291.001.0001. ISBN 978-0-19-886229-1.

[۱]

[۲]

[۳]