زنان آسوده‌خاطر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
زنان آسوده‌خاطر
آگهی اصلی در روزنامه
کارگردانفرانک کاپرا
تهیه‌کننده
  • فرانک کاپرا (در عنوان‌بندی نیامده)
  • هری کوهن
فیلمنامه‌نویسجو سوئرلینگ
بر پایهزنان سرشب
(نمایشنامه ۱۹۲۴)
اثر میلتون هربرت گروپر
بازیگران
موسیقیمیشا باکالینیکوف (در عنوان‌بندی نیامده)
فیلم‌بردارجوزف واکر (فیلمبردار)
تدوین‌گرموریس رایت
شرکت
تولید
توزیع‌کنندهکلمبیا پیکچرز
تاریخ‌های انتشار
  • ۵ آوریل ۱۹۳۰ (۱۹۳۰-04-۰۵)
مدت زمان
۹۹ دقیقه
کشورایالات متحده
زبانانگلیسی


زنان آسوده‌خاطر (انگلیسی: Ladies of Leisure) درامِ عاشقانه‌ی پیشاکدی‌ست به کارگردانی فرانک کاپرا، و بازیگری باربارا استنویک و رالف گریوز که در سال ۱۹۳۰ منتشر شد. فیلمنامه‌ی آن را جو سورلینگ بر اساس نمایشنامه‌ی (سال ۱۹۲۴) میلتون هربرت گروپر با عنوان زنان سرشب نوشته است که ۱۵۹ اجرا در برادوی داشت.[۱]

اکثر نقدهایِ زنان آسوده‌خاطر مثبت بود و بازی استنویک مورد تحسین منتقدین قرار گرفت.[۲] موفقیتِ فیلم استنویک را به ستاره تبدیل کرد.[۳][۴]

خلاصه‌ی داستان[ویرایش]

هنرمند جوانی به نام جری استرانگ، پسر یک سرمایه‌دار بزرگِ راه‌آهن، به دوستش بیل استندیش اجازه داده که مهمانی شب سال جدید را در پنت‌هاوس او در نیویورک (که استودیوی او نیز هست) برگزار کند، ولی خودش در میانه مهمانی را ترک می‌کند. جری در حال رانندگی در خارج از شهر به کِی آرنولد برمی‌خورد که خودش را "پارتی گرل" توصیف می‌کند و معلوم می‌شود که او هم از یک مهمانی (بر روی یک کشتی تفریحی) فرار کرده است. جری او را به شهر برمی‌گرداند، چیزی در او دیده که باعث می‌شود از او بخواهد تا مدل نقاشی‌اش با نام "امید" بشود. در اولین جلسه جری آرایش کِی را پاک می‌کند تا روح واقعی او را نشان دهد. استندیشِ همیشه مست و مهمانی-رو کِی را برای سفری به هاوانا با کشتی گردشی دعوت می‌‌کند. کِی دعوت را رد می‌کند.

آشنایی آن دو با هم منجر به عاشق شدن کِی می‌شود و از گذشته‌ی خود پشیمان می‌شود. این موضوع در چهره‌ی او بازتاب پیدا می‌کند و حالت چهره‌ای که جری الهام‌بخش خود می‌دانسته سرانجام پیدا می‌شود. آن شب کار نقاشی آنقدر طول می‌کشد که در آخر جری به کِی پیشنهاد می‌دهد که شب را در آنجا بماند.

فردا صبح پدر جری به آپارتمانش می‌آید و از او می‌خواهد که کِی را روانه کند و با نامزد طولانی مدتش کلر کالینز ازدواج کند. جان (پدر جری) به همه چیز درباره‌ی گذشته‌ی کِی دست پیدا کرده و کِی نیز چیزی را انکار نمی‌کند. زمانی که جری نمی‌پذیرد، جان با تهدید آنجا را ترک می‌کند. کِی تصمیم می‌گیرد جری را برای مصلحت خودش ترک کند، جری عشقش را به او اعتراف می‌کند. کِی می‌گوید که با هم به آریزونا بروند (جایی که در آن شب طولانی جری درباره‌ی آسمان شبش با کِی صحبت کرده است).

مادر جری به دیدن کِی می‌آید. گرچه کِی او را قانع می‌کند که حقیقتا جری را دوست دارد، ولی باز خانم استرانگ از او مصرانه می‌خواهد که جری را ترک کند. کِی با پریشانی می‌پذیرد و تصمیم می‌گیرد با بیل استندیش به هاوانا برود. هم‌اتاقی و دوست خوب کِی، دات لامار، برای گفتن موضوع به نزد جری می‌شتابد، ولی زمانی به آنجا می‌رسد که کشتی اسکله را ترک کرده است. ناامید، کِی با پریدن در آب سعی می‌کند خودکشی کند. وقتی در بیمارستان به هوش می‌آید جری در کنار تختش است.

بازیگران[ویرایش]

تولید[ویرایش]

زنان آسوده‌خاطر که عنوان اولیه‌اش "زنان سرشب" بود، پنجمین فیلم صدادار فرانک کاپرا و اولین فیلمی بود که در کلمبیا پیکچرز، هری کوهن اختیار تام به او داده بود. پس از شروع به کار کاپرا بر روی فیلمنامه و تهیه‌ی پیش‌نویس اولیه، کوهن از جو سورلینگ می‌خواهد که روی فیلمنامه کار کند.[۵] سورلینگ در ابتدا رد کرد چون به نظرش داستان خیلی ضعیفی داشت[۶] ولی سرانجام راضی به انجام کار می‌شود.[۷]

با وچود آنکه هر سه کار قبلی استنویک هم در گیشه و هم در بین منتقدین شکست خورده بودند، کوهن مصمم به انتخاب او برای نقش کِی بود؛ هر چند استنویک در آستانه‌ی بازگشت به ریشه‌های تئاتری خود در شهر نیویورک بود. او موافقت کرد که با کاپرا (که بازیگر دیگری را در نظر داشت[۵]) دیداری داشته باشد، اما مصاحبه بد پیش رقت. همسر استنویک، فرانک فی هنگامی که استنویک با گریه به خانه بازگشت، عصبانی شد و برای شکایت به کاپرا زنگ زد. کارگردانِ متعجب گفت که استنویک جوری رفتار کرده بود که گویا نقش را نمی‌خواهد. فی اصرار می‌کند که کاپرا تستِ استنویک برای فیلم دام را ببیند، کارگردان پنان تخت تاثیر قرار می‌گیرد که از کوهن می‌خواهد فورا با او قرارداد امضا کند.[۶]

یادداشت[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ Ladies of the Evening details, Internet Broadway Database; accessed January 26, 2016.
  2. ↑ McBride, Joseph (1992). Frank Capra: The Catastrophe of Success. New York: Simon and Schuster. p. 215. ISBN 978-0671734947.
  3. ↑ Kendall, Elizabeth (2002). The Runaway Bride. New York: Cooper Square Press. p. 33. ISBN 978-0815411994.
  4. ↑ Osborne, Robert. Outro remarks on the Turner Classic Movies presentation of Ladies of Leisure (December 5, 2012)
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Axmaker, Sean. "Ladies of Leisure". Turner Classic Movies. Retrieved January 26, 2013.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Capra, Frank (1971). The Name Above the Title: An Autobiography. New York: Macmillan. pp. 113–15. ISBN 978-0306807718.
  7. ↑ McBride 1992, pp. 212–20.

منابع[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=زنان_آسوده‌خاطر&oldid=37549015»