ریشه‌یابی اندروید
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ریشه‌یابی یا روت‌کردن اندروید (به انگلیسی: Android rooting) ویژه گوشی‌هایی می‌باشد که سیستم عامل اندروید را دارا هستند. عملیات ریشه‌یابی دستیابی به تمامی تنظیمات و دسترسی به پرونده‌های پنهان شده دستگاهی که توسط کارخانه سازنده گوشی طراحی و امنیت گذاری شده است می‌باشد.
کاربران با ریشه‌یابی می‌توانند دسترسی به قسمت‌هایی از گوشی و سیستم عامل را داشته باشند و کارکردهای جدید و بیشتری روی آن اجرا کنند. در ضمن برخی از نرم‌افزارهای کارآمد که کاربران حرفه‌ای با آن کار می‌کنند برای نصب نیاز به اندروید روت شده دارند، چون آن نرم‌افزارها دسترسی بیشتری را نسبت به نرم‌افزارهای معمولی احتیاج دارند.
مزایای ریشه‌یابی[ویرایش]
- کنترل کامل روی گوشی.
- توانایی دیدن پرونده‌هایی که آندروید با آنها کار می‌کند.
- حالت ریکاوری برای انجام کارهای تخصصی (Custom Recovery).
- تعویض تصاویر هنگام بوت شدن گوشی.
- اجرای برنامه‌هایی که نیاز به کنترل بیشتری در سیستم دارند.
- به شما اجازه می‌دهد تا انتخاب کنید کدام برنامه به روت دسترسی داشته باشد (اَبر-کاربر: Super User).
- مدیریت برنامه‌ها به شما اجازه می‌دهد برنامه‌هایی را ببندید که در حالت عادی قادر به بستن آنها نیستید.
- تهیه پشتیبان از گوشی می‌توانید یک پوشه روی کارت ِ اِس.دی خود بسازید و همه APKهایی رو که نصب کرده‌اید را در آن کپی کنید.
- تغییر محل نصب برنامه‌ها به کارت ِ اِس.دی.
معایب ریشه‌یابی[ویرایش]
- رستور پشتیبانی گوشی از دست می‌رود یعنی به حالت RESET FACTORY باز نخواهد گشت.
- گوشی از ضمانت خارج می‌شود.
