ریتا کاکس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ریتا کاکس
زادهٔ۱۹۲۹/۱۹۳۰ (۹۴–۹۵ سال)
ترینیداد و توباگو
محل تحصیلدانشگاه کلمبیا
پیشهکتابدار
شناخته‌شده برایداستان سرایی، رئیس شعبه پارکدیل در کتابخانه عمومی تورنتو

ریتا مارجوری کاکس (متولد ۱۹۲۹ یا ۱۹۳۰) داستان‌نویس، رهبر جامعه و کتابدار بازنشسته مستقر در تورنتو، انتاریو است. به عنوان رئیس شعبه محله پارکدیل در کتابخانه عمومی تورنتو، او چندفرهنگی و سوادآموزی را ترویج می‌کرد و در این زمینه پیشگام بود. کاکس به دلیل مهارتی که در داستان سرایی داشت، نشان کانادا را دریافت کرد و تأثیرات و دستاوردهای او باعث شد که نقش او در جوامع کارائیب و سیاهان در حد رهبر گسترش یابد. مجموعه کتابخانه، پارک و مدرسه (دکتر ریتا کاکس - مدرسه دولتی کینا میناگوک) برای بزرگداشت وی در تورنتو به نام کاکس نامگذاری شده است.

اوایل زندگی[ویرایش]

ریتا مارجوری کاکس[۱] در سال ۱۹۲۹ یا ۱۹۳۰ در ترینیداد و توباگو[۲] به دنیا آمد.[۳] مادرش معلم بود[۴] و برای کاکس داستان‌ها و حکایت‌های زیادی تعریف کرد.[۵] کاکس در کودکی در ترینیداد غرق در داستان سرایی شفاهی بود.[۴][۶][۷][۸]

کاکس دوران کودکی خود را به عنوان «یک کودک کتابخانه» توصیف می‌کند.[۶][۹][۱۰][۱۱] کاکس را اغلب می‌شد در حال مطالعه در کتابخانه محلی‌اش در بندر اسپانیا[۹] پیدا کرد و از سنین جوانی آرزوی کار در کتابخانه‌ها را داشت.[۱۲] یکی از دوستان پدرش رئیس کتابخانه محلی بود.[۴] او در حدود ۱۱ سالگی به عنوان یک شاگرد، در کتابخانه شروع به کار کرد و تا سال‌های نوجوانی در آنجا کار می‌کرد.[۴]

کاکس برای ادامه تحصیل و حرفه نوپای خود، قبل از اقامت در کانادا به ایالات متحده نقل مکان کرد.[۴] در این بین، او به ترینیداد بازگشت.[۱۳] او در ۳ نوامبر ۱۹۶۰ وارد کانادا شد.[۴]

کتابداری[ویرایش]

کتابخانه عمومی نیویورک[ویرایش]

زمانی که کاکس هنوز در ترینیداد زندگی می‌کرد، آگوستا بیکر، کتابدار و داستان‌نویس، از کتابخانه عمومی نیویورک بازدید کرد تا به راه اندازی یک کتابخانه جدید برای کودکان کمک کند.[۴] بیکر که تحت تأثیر داستان سرایی کاکس قرار گرفته بود، او را تشویق کرد که در شهر نیویورک تحصیل کند.[۴] بیکر در طول اقامتش از خانه کاکس دیدن کرد و با والدینش نیز ملاقات کرد.[۱۱] کاکس به توصیه‌های او توجه کرد و ادامه تحصیل در بریتانیا را کنار گذاشت.[۴]

کاکس در حین تحصیل در دانشگاه کلمبیا[۱۴] در ساختمان اصلی کتابخانه عمومی نیویورک در خیابان ۴۲ و خیابان پنجم کار می‌کرد، جایی که آگوستا بیکر او را راهنمایی می‌کرد.[۴] کاکس بر اساس میراث ترینیدادی خود[۱۲] برای کودکان داستانهایی اجرا کرد و با افراد مشهور و نویسندگانی که برای تحقیق به آنجا آمده بودند ملاقات کرد.[۱۴]

کتابخانه عمومی تورنتو[ویرایش]

علاقه به ادبیات کودکان باعث شد کاکس در سال ۱۹۶۰ به خانه پسران و دختران در کتابخانه عمومی تورنتو بپیوندد[۱۲] که یکی از دوستانش به او اشاره کرده بود.[۱۴] آن شعبه به خدمت به کودکان اختصاص داشت و اولین در نوع خود در کشورهای مشترک المنافع بود.[۹] خانه مجموعه کتاب‌های اولیه کودکان آزبورن بود که مورد علاقه کاکس بود.[۱۱] او به یاد می‌آورد که کارکنان کتابخانه عمومی تورنتو به گرمی از او استقبال کردند - حتی او را در فرودگاه برای رفتن به رستوران فران بردند.[۱۱] در ابتدا، کاکس به عنوان کتابدار کودکان[۱۵] در قسمت‌های مختلف در سیستم کتابخانه کار می‌کرد.[۶]

People walking outside a single storey brick building with metal globe sculpture and library sign
شعبه پارکدیل کتابخانه عمومی تورنتو، ۲۰۱۰

داستان سرایی[ویرایش]

ریتا کاکس در سال ۱۹۹۷ به خاطر داستان سرایی و سوادآموزی نشان ویژه کانادا را دریافت کرد[۱۵] او قبل از هر چیز خودش را یک داستان‌نویس می‌داند:[۱۶] «قصه‌سرایی عنصر ثابت [...] در تمام زندگی من بوده است.»[۴]

کاکس علاوه بر داستان‌سرایی در کتابخانه‌ها، در تورهای حرفه‌ای و همچنین مکان‌های دیگر در سراسر آمریکای شمالی، دریای کارائیب، برزیل و اروپا داستان‌هایی را اجرا کرد.[۱۷] کاکس از میراث ترینیدادی خود با داستان‌های آنانسی و داستان‌های عامیانه کارائیب استفاده می‌کند.[۱۲][۱۸] او روی صحنه، رادیو و تلویزیون[۱۷] و حتی زوم اجرا کرده است.[۱۱] او همچنین در کارگاه‌ها و کلاسهای دانشگاهی در زمینه داستان‌نویسی تدریس کرده است.[۴]

Rita Cox standing and telling story in front of room of seated children
ریتا کاکس در مقابل تماشاگران در خانه پسران و دختران کتابخانه عمومی تورنتو در طول جشنواره داستان سرایی در سال ۱۹۷۲ می‌ایستد.

مجموعه کتابخانه[ویرایش]

کاکس و همکارانش در سال ۱۹۷۳ در کتابخانه، مجموعه‌ای از کتابهای هند غربی را در شعبه پارکدیل کتابخانه عمومی تورنتو راه اندازی کردند.[۱۹] در سال ۲۰۰۶، به «مجموعه میراث سیاه و کارائیب ریتا کاکس» تغییر نام داد.[۱۲] کاکس «از صفر» شروع کرد و بر چالش دستیابی به کتاب از منابع بین‌المللی، که یک فرایند استاندارد برای کتابخانه نبود، غلبه کرد.[۱۱] او علاقه زیادی به کتاب داشت و حتی وقتی به سفر می‌رفت کتاب می‌خرید.[۱۳]

جوایز و افتخارات[ویرایش]

  • جایزه تولد کانادا (۱۹۸۲)[۱۴]
  • جایزه دویست ساله انتاریو (۱۹۸۴)[۱۴]
  • جایزه خدمات عمومی انجمن کتابخانه‌های کانادا (۱۹۸۶)[۱۵]
  • جایزه دستاورد سیاه (۱۹۸۶)[۱۵]
  • جایزه شایستگی از شهر تورنتو (۱۹۸۷)[۹]
  • جایزه کی لیوینگستون از کنگره زنان سیاه‌پوست[۱۴]
  • بورسیه شناخت هنرهای عامیانه انتاریو برای داستان سرایی (۱۹۹۱)[۱۴][۲۰]
  • جایزه انجمن خدمات کودکان انجمن کتابخانه انتاریو (۱۹۹۲)[۱۴]
  • مدال یادبود فرماندار کل (۱۹۹۲)
  • مدرک دکترای افتخاری از دانشگاه یورک (۱۹۹۳)
  • مدرک دکترای افتخاری از دانشگاه ویلفرد لویر (۱۹۹۴)[۲۱]
  • جایزه گاردینر (1994)[۱۴]
  • جایزه از کتابداران در ترینیداد و توباگو برای راهنمایی حرفه ای (۱۹۹۴)[۱۴]
  • جایزه دستاورد سیاه (۱۹۹۵)[۵]
  • ادای احترام چند صفحه ای در روزنامه The Caribbean Camera (۱۹۹۵)[۱۳]
  • عضو Order of Canada برای کارهای برجسته در داستان سرایی و سوادآموزی (۱۹۹۷)[۱۵]
  • جایزه مادام العمر آفریقایی کانادایی، کمک برجسته به جامعه از مجله پراید (۲۰۱۰)[۲۲]
  • افتخار ۱۰۰ زن سیاهپوست موفق کانادایی (۲۰۱۶)[۲]
  • جایزه یک عمر دستاورد سازمان گردشگری کارائیب (۲۰۱۹)[۱۵]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "Library of Congress LCCN Permalink n78020531". lccn.loc.gov. Retrieved 2024-02-28.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Rita M. Cox". 100ABCWomen (به انگلیسی). Retrieved 2024-02-16.
  3. ↑ Weir, Stephen (2022-07-01). "Rita Cox's name will help Parkdale students learn and grow". The Caribbean Camera (به انگلیسی). Retrieved 2024-02-27.
  4. ↑ ۴٫۰۰ ۴٫۰۱ ۴٫۰۲ ۴٫۰۳ ۴٫۰۴ ۴٫۰۵ ۴٫۰۶ ۴٫۰۷ ۴٫۰۸ ۴٫۰۹ ۴٫۱۰ ۴٫۱۱ "E5 Rita Cox: The Gently Echoed Music". Balado: The StorySave Podcast (به انگلیسی). 2022-05-24. Retrieved 2024-02-16.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Van Rijn, Nicolaas (January 13, 1995). "Storyteller's 'gift' to be honoured". The Toronto Star. pp. A4. ProQuest 437167074. Retrieved February 17, 2024.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ Stonehouse, Dave (July 24, 1988). "Storyteller's gift is magic for children". The Toronto Star. pp. C8. Retrieved February 19, 2024.
  7. ↑ Villager, Erin Hatfield Parkdale (2010-02-09). "Who is Rita Cox?". Toronto.com (به انگلیسی). Retrieved 2024-02-17.
  8. ↑ Dunfield, Allison (February 22, 2003). "Private Moments". The Globe and Mail. pp. A23. Retrieved February 21, 2024.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ Smyth, Catherine (December 6, 1987). "Rita Cox: 'She shares her heritage, her heroes and heroines'". The Toronto Star. p. 16. ProQuest 1411946056. Retrieved February 20, 2024.
  10. ↑ Jones, Frank (January 25, 1984). "Library is best take-out place in Parkdale". The Toronto Star. pp. A2. Retrieved February 20, 2024.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ ۱۱٫۴ ۱۱٫۵ "An Interview with Dr. Rita Cox (Feb 24 2021)". Local4948.org (به انگلیسی). 2021-02-26. Retrieved 2024-02-22.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ ۱۲٫۳ ۱۲٫۴ Toronto, Heritage. "Unveiling Heroes: Rita Cox". Heritage Toronto (به انگلیسی). Retrieved 2024-02-16.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ ۱۳٫۲ "Honouring Our "Queen"". The Caribbean Camera. January 26, 1995. pp. 1, 9–12.
  14. ↑ ۱۴٫۰۰ ۱۴٫۰۱ ۱۴٫۰۲ ۱۴٫۰۳ ۱۴٫۰۴ ۱۴٫۰۵ ۱۴٫۰۶ ۱۴٫۰۷ ۱۴٫۰۸ ۱۴٫۰۹ Kester, Norman G. (1995). "Brining the World and the Book to the People — Rita Cox Retires from Toronto Public Library". Feliciter: 5–8.
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ ۱۵٫۲ ۱۵٫۳ ۱۵٫۴ ۱۵٫۵ "Rita Cox Black and Caribbean Heritage Collection". Toronto Public Library (به انگلیسی). Retrieved 2024-02-15.
  16. ↑ "New Parkdale school name celebrates beloved local librarian, Indigenous phrase". CBC News. June 19, 2022. Retrieved February 15, 2024.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ "Rita Cox: Wit and Wisdom - Featured Storytellers - Storytellers of Canada". www.storytellers-conteurs.ca. Retrieved 2024-02-16.
  18. ↑ Sarick, Lila (January 18, 1994). "Librarian prized for her love of words and community". The Globe and Mail. pp. A10. Retrieved February 21, 2024.
  19. ↑ Penman, Margaret (1983). A Century of Service: Toronto Public Library 1883-1983. Toronto Public Library. p. 88. ISBN 0-919486-73-8.
  20. ↑ "The Arts in Brief". The Globe and Mail. June 18, 1991. pp. C3. Retrieved February 21, 2024.
  21. ↑ Williams, Dawn P. (2006). Who's who in Black Canada 2: Black Success and Black Excellence in Canada: a Contemporary Directory (به انگلیسی). Who's Who in Black Canada. pp. 106–107. ISBN 978-0-9731384-2-9.
  22. ↑ "Dr. Rita Cox | Black In Canada". 2022-05-16. Archived from the original on 16 May 2022. Retrieved 2024-02-22.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ریتا_کاکس&oldid=39250201»