رویه زیربخش دو–سابین
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/dd/Subdivision_surface_of_quadrilateral_mesh_level_3.png/220px-Subdivision_surface_of_quadrilateral_mesh_level_3.png)
در گرافیک کامپیوتری رویه زیربخش دو-سابین نوعی از رویه زیر بخش بر پایه عمومیسازی بی-اسپلاینهای یکنواخت دو درجه دومی است. این رویه در سال ۱۹۷۸ توسط دانیل دو و مالکوم سابین توسعه داده شد.[۱]
این روند وجهی جدید در هر راس اصلی، n وجه جدید در هر یال اصلی و n x n وجه جدید برای هر وجه اصلی ایجاد میکند. یکی از ویژگیهای اصلی شیوه زیربخش دو-سابین ساخت چهار وجه در اطراف هر راست است. یکی از محدودیتها این است که وجههای ساخته شده در اطراف راسها لزوماً همصفحه نیستند.
ارزیابی[ویرایش]
رویههای دو-سابین به صورت بازگشتی تعریف میشوند. هر پالایش به جای شبکه فعلی مینشیند و سطحی صافتر از شبکه پیشین دارد. بعد از تکرارهای زیادی شیوه به رویه حدی صافی میرسد. شکل زیر نمایانگر اثر دو تکرار پالایه بر روی شبکه تی شکل چهارگوش است.
![دو تکرار پالایه دو-سابین بر شبکه تی شکل چهارگوش.](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/56/DooSabin_subdivision.png/500px-DooSabin_subdivision.png)
همانند رویه زیربخش کتمول-کلارک، رویه حدی دو-سابین بدون روند بازگشتی و مستقیماً با استفاده از شیوه جاس استم بدست آورد. راه حل به اندازه رویههای کتمول کلارک بهینه نیست چون ماتریسهای زیربخش دو-سابین در شرایط عمومی قطری نیستند.
منابع[ویرایش]
- ↑ مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Doo–Sabin subdivision surface». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۲.