روش کاواک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کاواک روشی ریاضیاتی است که جیورجیو پاریسی و میگل آنگل ویراسورو در سال ۱۹۸۵ برای حل مدل‌های نظریه میدان متوسط در فیزیک آماری ارائه کردند. این روش در اندازه گیری ویژگی‌های حالت پایه در بسیاری از مواد چگال و همچنین مسئله بهینه‌سازی کاربرد دارد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

روش کاواک در بافتار فیزیک آماری مطرح شد، ولی به روش‌های دیگر حوزه‌ها مانند انتشار باور نیز بسیار مرتبط است.

منابع[ویرایش]

  • Braunstein, A.; Mézard, M.; Zecchina, R. (2005). "Survey propagation: An algorithm for satisfiability". Random Structures and Algorithms. 27 (2): 201–226. arXiv:cs.CC/0212002. doi:10.1002/rsa.20057. ISSN 1042-9832.
  • Mézard, M.; Parisi, G. (2001). "The Bethe lattice spin glass revisited". The European Physical Journal B. 20 (2): 217–233. arXiv:cond-mat/0009418. doi:10.1007/PL00011099. ISSN 1434-6028.
  • Mézard, Marc; Parisi, Giorgio (2003). "The Cavity Method at Zero Temperature". Journal of Statistical Physics. 111 (1/2): 1–34. arXiv:cond-mat/0207121. doi:10.1023/A:1022221005097. ISSN 0022-4715.