رهن

برای دیگر کاربردها، رهن (ابهام‌زدایی) را ببینید.

ماده 771 قانون مدنی ؛

• رهن عقدی است که به موجب آن مدیون ، مالی ( مثلی / قیمی ) را برای وثیقه یا ضمانت به داین می‌دهد. ‌رهن دهنده را راهن و طرف دیگر را مرتهن می گویند.
• وام گیرنده «راهن» می گویند .
• وام دهنده را «مرتهن» می گویند .
• مالی که به وثیقه داده می شود «عین مرهونه / رهینه » نامیده می شوند.
• راهن ، مالک عین‌مرهونه است.
• عقد رهن از طرف راهن لازم است . از این رو، وی نمی‌تواند آن را برهم زند، اما از طرف مرتهن، جایز می‌باشد و او علی‌الاصول می‌تواند آن را فسخ کند.
• مال مرهونه می‌تواند در مقابل چند دین مورد رهن قرار گیرد.
• همچنین چند راهن می‌توانند یک مال را نزد یک مرتهن گرو بگذارند.

جستارهای وابسته

• رهن در عرف اجاره‌نشینی : اجاره#قوانین اجاره‌نشینی

منابع

جباری، شعبانعلی. «رهن». پژوهشکده باقرالعلوم (ع). دریافت‌شده در ۲۲ ژانویه ۲۰۱۳.