رهن
رهن عقدی است که به موجب آن شخصی (مدیون) مالی را برای وثیقه یا ضمانت به شخص دیگر (داین) می‌دهد.[۱] به گروگذار اصطلاحاً راهن و به گرو گیرنده مرتهن و به مالی که گرو گذاشته می‌شود مال مرهونه یا رهنیه گفته می‌شود. عقد رهن از طرف راهن لازم است. از این رو، وی نمی‌تواند آن را برهم زند، اما از طرف مرتهن، جایز می‌باشد و او علی‌الاصول می‌تواند آن را فسخ کند.[۲] مال مرهونه می‌تواند در مقابل چند دین مورد رهن قرار گیرد. و همچنین چند راهن می‌توانند یک مال را نزد یک مرتهن گرو بگذارند.[۳]
جستارهای وابسته[ویرایش]
- رهن در عرف اجاره‌نشینی : اجاره#قوانین اجاره‌نشینی
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
جباری, شعبانعلی. «رهن». پژوهشکده باقرالعلوم (ع). بازبینی‌شده در 22 ژانویه 2013.
