د هویلند گاوست
د هویلند گاوست (به انگلیسی: de Havilland Ghost) با نام اصلی هالفورد اچ-۲ (به انگلیسی: Halford H-2) دومین موتور توربوجت و اولین موتور توربین گازی جهان است که توسط شرکت د هویلند طراحی شده است. این موتور به منظور استفاده در هواپیماهای شرکت هواپیمایی خارجه انگلستان (BOAC) تولید شده بود.
این موتور در واقع یک توسعه‌ی گسترده از موتورهای «د هویلند گوبلین» (یا هالفورد اچ-۱) بود که به تولید هواپیماهای «د هویلند ونوم»، «د هویلند کامت» و «ساب ۲۹ تونان» کمک کرد.
در ۲۳ مارس ۱۹۴۸، جان کانینگهام (افسر نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا) یک مدل اصلاح‌شده از هواپیمای «ومپایر» را به پرواز درآورد که بال‌های آن مجهز به موتورهای گاوست بود. او با این پرواز توانست به بیشترین رکورد ارتفاع پرواز تا آن زمان، یعنی ۱۸,۱۱۹ متر (۵۹,۴۴۶ فوت) دست یابد.
هواگردهای مجهز به این موتور[ویرایش]
- د هویلند کامت
- د هویلند ونوم
- د هویلند ونوم دریایی
- آورو لنکسترین
- کرواسدر (قایق تندرو)
- ساب تونان
مشخصات (گاوست ۵۰)[ویرایش]
ویژگی های عمومی[ویرایش]
نوع: توربوجت
طول: ۱۲۱ اینچ
قطر: ۵۳ اینچ
وزن: ۲۲۱۸ پوند
اجزاء[ویرایش]
کمپرسور: جریان گریز از مرکز تک مرحله‌ای
احتراق: ۱۰ اتاق
توربین: تک مرحله
نوع سوخت: نفت سفید
کارایی[ویرایش]
حداکثر محرک: ۵۰۰۰ پوند-نیرو در ۱۰۲۵۰ دور بر دقیقه
نسبت کل فشار: ۴.۶
مصرف سوخت خاص: ۱,۰۲ پوند بر ساعت
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «De Havilland Ghost». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۰۸ فوریه ۲۰۱۹.