دورگه‌سازی دی‌ان‌ای-دی‌ان‌ای

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در علم ژنومیک، دورگه‌سازی دی‌ان‌ای-دی‌ان‌ای (به انگلیسی: DNA-DNA hybridization)، یک تکنیک زیست‌شناسی مولکولی است که میزان شباهت ژنتیکی بین توالی‌های دی‌ان‌ای را اندازه‌گیری می‌کند. معمولاً برای تعیین فاصله ژنتیکی بین دو جاندار زنده استفاده می‌شود و به‌طور گسترده در تبارزایی و طبقه‌بندی استفاده می‌شود.[۱]

در جانورشناسی[ویرایش]

چارلز سیبلی و جان الکیست، پیشگامان این تکنیک، از دورگه‌سازی DNA-DNA برای بررسی روابط تبارزایی پرندگان (آرایه‌شناسی سیبلی-آلکیست) و نخستی‌ها استفاده کردند.[۲][۳]

منابع[ویرایش]

  1. Erko Stackebrandt (8 September 2010). Molecular Identification, Systematics, and Population Structure of Prokaryotes. Springer Science & Business Media. ISBN 978-3-540-31292-5.
  2. Genetic Similarities: Wilson, Sarich, Sibley, and Ahlquist
  3. C.G. Sibley; J.E. Ahlquist (1984). "The Phylogeny of the Hominoid Primates, as Indicated by DNA–DNA Hybridization". Journal of Molecular Evolution. 20 (1): 2–15. Bibcode:1984JMolE..20....2S. doi:10.1007/BF02101980. PMID 6429338.