درگاه:هخامنشیان/گوناگون/۵

زبان عیلامی زبان منقرض شده ایلامیان باستان است. این زبان در ایران دوره هخامنشی جایگاه ممتازی داشت. آخرین اثر مکتوب زبان ایلامی به سالهای حکومت اسکندر مقدونی بر ایران برمیگردد. زبان ایلامی در سال ۱۸۹۰ رمزگشایی شد. در این سال وایس‌باخ (F.H. Weissbach) نخستین دستور زبان آن را ارائه‌داد. زبان عیلامی از زبان‌های پیوندی بوده است.

در دوره هخامنشی، عیلام یکی از ساتراپی‌های مهم امپراتوری بود و زبان عیلامی به عنوان زبان دیوانی کاربرد داشت. از زمان داریوش یکم تا اردشیر یکم اسناد اداری تخت جمشید به عیلامی و روی الواح گلی نوشته می‌شد. این الواح که شمار آنها نزدیک به ۳۰۰۰۰ است، اطلاعات دقیقی از جغرافیا و مردم منطقه پارس به دست ما می‌دهد.