درگاه:روستا/سرجعبه
”ده“ (يا ”قريه“) به معني سرزمين است. از نظر تقسيمات كشوري, ”ده“ (يا ”روستا“ ويا ”آبادي“) در ايران, كوچكترين واحد سكونتي و اجتماعي سياسي است. كشور به چندين استان (داراي استاندار), هر استان به چند شهرستان (داراي فرماندار), و هر شهرستان به چند بخش (داراي بخش دار), و هر بخش به چند شهر (داراي شهردار) و روستا (داراي كدخدا) تقسيم مي شود. البته به مجموعه اي از چندين ده هم دهستان گفته مي شود كه مسؤول آن دهيار ناميده مي شود.
مطابق سرشماري هايي كه در كشور انجام مي شود, به نقاطي كه كمتر از ۵۰۰۰ نفر جمعيت داشته باشند روستا, و به نقاط بيش از ۵۰۰۰ نفر شهر گفته مي شود. البته استثنائاتي نيز (عليرغم ملاك مذكور) وجود دارد. مردم روستا, از طريق كشاورزي امرار معاش مي كنند به همين جهت بعدها, در تعريف روستا, شغل كشاورزي نيز به عنوان اساس كار روستاييان اضافه گرديد. البته تعاريف ديگري نيز از روستا (يا ده) در كشور وجود دارد كه از مجموع آن ها مي توان اين تعريف را ارايه نمود:
روستا, عبارت از محدوده اي از فضاي جغرافيايي است كه واحد اجتماعي كوچكي مركب از تعدادي خانواده كه نسبت به هم داراي نوعي احساس دلبستگي, عواطف و علائق مشترك هستند, در آن تجمع مي يابند و بيشتر فعاليت هايي كه براي تامين نيازمندي هاي زندگي خود انجام مي دهند, از طريق استفاده و بهره گيري از زمين و در درون محيط مسكوني شان صورت مي گيرد. اين واحد اجتماعي كه اكثريت افراد آن به كار كشاورزي اشتغال دارند در عرف محل, ده ناميده مي شود