درگاه:روستا/درآمد
در مورد روستا و دِه تعاریف متعدد و زیادي گفته شده، ده يا روستا که در کتاب‌هاي نشر قديم به صورت ديه هم ديده مي‌شود، در زبان پهلوي ده (Deh) درپارسی باستان (Dahya) به معنی سرزمین و در اوستابه شکل دخيو (Daxya) آمده‌است.
در ایران، ده از قدیمي‌ترين زمان يک واحد اجتماعي و تشکيلاتي و جايي بوده‌است كه در آن گروههايي از مردم روستايي براي همكاري در زمينه‌هاي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي گرد هم تجمع يافته‌اند. ده اساس زندگي اجتماعي ايران را تشكيل مي‌دهد و اهميت آن به اعتبار اينكه يك واحد تشكيلاتي در زندگي روستايي است، در سراسر قرون وسطيو از آن پس تا به امروز برقرار بوده‌است.
در عرف ده عبارت از محدوده‌ای از فضای جغرافيايي است که واحد اجتماعي کوچكي مركب از تعدادي خانواده كه نسبت به هم داراي نوعي احساس دلبستگي، عواطف و علائق مشترك هستند، در آن تجمع مي‌يابند و بيشتر فعاليت‌هايي كه براي تأمين نيازمندي‌هاي زندگي خود انجام مي‌دهند، از طريق استفاده و بهره‌گيري از زمين و در درون محيط مسكوني‌شان صورت مي‌گيرد، اين واحد اجتماعي كه اكثريت افراد آن به كار كشاورزي اشتغال دارند در عرف محل ده ناميده مي‌شود.