درگاه:اشکانیان/گوناگون/۲

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تیراندازی پارتی نوعی روشِ نظامی است که با نام اشکانیان شناخته شده‌است.

سوارانِ اشکانی در نبردها، سوار بر اسبانی تیزرو، وانمود می‌کردند که در حال عقب‌نشینی از جبههٔ جنگ هستند. سپس، درحالی‌که اسب چهارنعل می‌تاخت، بدنِ خود را به سوی عقب برمی‌گرداندند تا به سوی دشمنی که در حالِ تعقیب آنها بود تیراندازی کنند. این شیوهٔ نظامی، نیازمند تبحر و مهارتِ فوق‌العادهٔ سوارکار بود، زیرا هنگامی که سوار به سوی عقب خم می‌شد تا تیر خود را پرتاب کند، با دو دستِ خود کمان را گرفته بود و تنها می‌توانست با تغییرِ فشارِ پاهای خود بر بدنِ اسب، آن را هدایت کند.

نبرد مهمی که در آن اشکانیان از این روش بهره جستند، نبرد حران (کاره) در شمال میانرودان بود. در نبردهای ایران و روم، این روشِ تیراندازی عاملِ مهمی در پیروزیِ سپاهِ ایران بر سپاهِ روم به فرماندهیِ کراسوس بود.