درگاه:ارمنیهای ایران/نوشتار برگزیده/۳
کارو لوکاس قوکاسیان (ارمنی: Կարո Լուկաս Ղուկասեան؛ آوانگاری: Kāro Lukās ʁɔvkɑˈsjān؛ زاده ۱۳ شهریور ۱۳۲۸ در اصفهان – درگذشته ۱۷ تیر ۱۳۸۹ در تهران) مهندس برق و الکترونیک، استاد دانشگاه و مخترع ایرانی ارمنیتبار بود.
کارو لوکاس تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه ارمنیان کوشش-داوتیان ارمنیان طی کرد و در ۱۳۴۷، در رشتهٔ ریاضی دیپلم گرفت. در همان سال با رتبهٔ عالی وارد دانشکدهٔ فنی دانشگاه تهران و در ۱۳۵۲ ه.ش (۱۹۷۳ میلادی)، با مدرک کارشناسی ارشد در رشتهٔ برق و الکترونیک از دانشگاه تهران (در ۳ سال) فارغالتحصیل شد. لوکاس در سال ۱۹۷۶ میلادی مدرک دکترای خود را از گروه مهندسی برق و علوم کامپیوتر دانشگاه برکلی کالیفرنیا با گرایش مهندسی کنترل دریافت کرد.لوکاس در زمینهٔ سیستمهای هوشمند پژوهش میکرد و بنیانگذار و مدیر «قطب کنترل و پردازش هوشمند» دانشکدهٔ مهندسی برق دانشگاه تهران و رئیس بخش مهندسی برق این دانشگاه و همچنین مدیر پژوهشگاه دانشهای بنیادی بود. او افزون بر آموزش و پژوهش در دانشکدههای فنی دانشگاه تهران، استاد مهمان دانشگاههای تورنتو، برکلی و یو.سی.ال.ای، محقق مرکز بینالمللی فیزیک نظری و مرکز بینالمللی مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی در تریسته ایتالیا، دستیار تحقیق شرکت پژوهشی و تولیدی اونتاریو، و دستیار تحقیق آزمایشگاه پژوهشهای الکترونیکی دانشگاه کالیفرنیا نیز بود. لوکاس از پژوهشگران مشهور در رشته هوش مصنوعی و روباتیک در ایران بود، چنانکه رسانههای ایرانی بعد از مرگ لوکاس از او با لقب «پدر علم روباتیک ایران» یاد کردند.