دایره بوسان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک دایره بوسان
دایره‌های نوسانی مارپیچ ارشمیدسی، تودرتو با قضیه تایت-کنسر. مارپیچ به خودی خود رسم نشده‌است: ما آن را به عنوان مکان نقاطی می‌بینیم که در آن دایره‌ها به خصوص به یکدیگر نزدیک هستند.[۱]

در هندسه دیفرانسیلی منحنی‌ها، دایره بوسان (به انگلیسی: Osculating circle) منحنی به اندازه کافی هموار در یک نقطه معین p روی منحنی به‌طور سنتی به عنوان دایره گذرنده از p و یک جفت نقطه اضافی روی منحنی به‌طوربی‌کران‌خُرد نزدیک به p تعریف شده‌است. مرکز آن روی خط نرمال داخلی قرار دارد و انحنای آن انحنای منحنی داده‌شده را در آن نقطه مشخص می‌کند. این دایره، که یکی از دایره‌های مماس در نقطه داده شده‌است که بیشتر به منحنی تنگاتنگ نزدیک می‌شود، توسط لایبنیتس circulus osculans (لاتین به‌معنای "دایره بوسیدن") نام گرفت.

مرکز و شعاع دایره بوسان در یک نقطه معین را مرکز انحنا و شعاع انحنای منحنی در آن نقطه می‌نامند. یک ساختار هندسی توسط اسحاق نیوتن در اصول خود شرح داده شده‌است:

در هر مکان، سرعتی که یک جسم با آن یک شکل معین را توصیف می‌کند، با استفاده از نیروهایی که به یک مرکز مشترک هدایت می‌شوند، داده می‌شود: برای پیدا کردن آن مرکز

— اسحاق نیوتن، "پرینسیپیا"; پیشنهاد V. مسئله I.

جستارهای وابسته[ویرایش]

یادداشت[ویرایش]

  1. Ghys, Étienne; Tabachnikov, Sergei; Timorin, Vladlen (2013). "Osculating curves: around the Tait-Kneser theorem". The Mathematical Intelligencer. 35 (1): 61–66. arXiv:1207.5662. doi:10.1007/s00283-012-9336-6. MR 3041992.

بیشتر خواندن[ویرایش]

برای برخی از یادداشت‌های تاریخی در مورد مطالعه انحنا، نگاه کنید به

برای کاربرد در وسایل نقلیه مانور را ببینید

پیوند به بیرون[ویرایش]

  • Weisstein, Eric W. "Osculating Circle". MathWorld.
  • math3d : osculating_circle