دانشگاه خصوصی
دانشگاه خصوصی (غیردولتی یا غیرانتفاعی) معمولاً هیچ‌گونه کمک‌های مالی از طریق دولت یا سازمان‌های وابسته به دولت برای امور اداری و زیربنایی دریافت نمی‌کند و تنها به وسیلهٔ بخش خصوصی تأمین اعتبار می‌شود؛ بنابراین در نقطه مقابل دانشگاه دولتی قرار دارند. اگرچه هزینه اداره این دانشگاه‌ها از طریق بخش خصوصی تأمین می‌شود ولی اکثراً توسط دولت موظف به اجرای قوانین آموزشی هستند.
دانشگاه‌های خصوصی در برخی کشورها با این حال می‌توانند از دولت کمک‌های مالی جهت تحقیقات دریافت کنند. به‌طور نمونه در آمریکا، دانشگاه‌های خصوصی می‌توانند از بنیاد ملی علوم آمریکا، موسسات ملی بهداشت، یا وزارت نیروی ایالات متحده آمریکا کمک مالی دریافت کنند. بسیاری از دانشگاه‌های خصوصی در زمره یِ سازمان‌های غیرانتفاعی به حساب می‌آیند.
چین
[ویرایش]از سال 2003، دانشگاه‌های مشترک خصوصی در جمهوری خلق چین (PRC) تأسیس شده‌اند.[۱][۲] به‌طور معمول، شریک‌ها می‌توانند یک دانشگاه چینی و یک مؤسسه غیر چینی باشند. زبان انگلیسی اغلب تنها زبان آموزش در چنین دانشگاه‌هایی است و بسیاری از آن‌ها بر ارائه آموزش جامع علوم انسانی بر اساس مدل دانشگاه‌های پژوهشی در ایالات متحده و اروپا تمرکز دارند.
هند
[ویرایش]دانشگاه‌ها در هند توسط کمیسیون کمک هزینه‌های دانشگاهی (UGC) به رسمیت شناخته می‌شوند که اختیارات خود را از قانون کمیسیون کمک هزینه‌های دانشگاهی سال 1956 دریافت می‌کند.[۳][۴][۵] دانشگاه‌های خصوصی در هند طبق مقررات UGC (تأسیس و نگهداری استانداردها در دانشگاه‌های خصوصی) سال 2003 تنظیم می‌شوند.[۶] طبق قانون UGC و این مقررات، دانشگاه‌های خصوصی (دولتی) از طریق قوانین مجلس‌های ایالتی تأسیس می‌شوند و پس از دریافت قانون مرتبط توسط UGC در گازته ثبت می‌شوند. همانطور که توسط حکم دیوان عالی هند تأیید شده است، به رسمیت شناختن UGC برای عملکرد دانشگاه ضروری است. علاوه بر این، طبق مقررات سال 2003، UGC کمیته‌هایی برای بررسی دانشگاه‌های خصوصی دولتی ارسال می‌کند و گزارش بررسی آن‌ها را منتشر می‌کند.[۷]
آلمان
[ویرایش]در آلمان 83 دانشگاه خصوصی (معروف به Privathochschule) و 45 دانشگاه کلیسایی (معروف به kirchliche Hochschule) وجود دارد. مشابه دانشگاه‌های دولتی، آن‌ها به Universitäten (دانشگاه‌های پژوهشی)، Fachhochschulen (دانشگاه‌های علوم کاربردی) و Kunst- und Musikhochschulen (مدارس هنر) تقسیم می‌شوند. دانشگاه‌های خصوصی در آلمان نیاز به تایید تأسیس نهادی از سوی دولت دارند.[۸] شهریه‌های دوره کارشناسی در دانشگاه‌های خصوصی معمولاً کمتر از برنامه‌های کارشناسی ارشد است.[۹]
فرانسه
[ویرایش]از سال 1880، مؤسسات آموزشی خصوصی مجاز به نامیدن خود به عنوان "دانشگاه" نیستند[۱۰] و بیشتر دانشگاه‌ها در فرانسه دولتی هستند. در فرانسه، مؤسسات آموزش عالی بخشی از سیستم آموزشی جایگزین هستند که در کنار سیستم اصلی دانشگاه‌های دولتی فرانسوی عمل می‌کند. مؤسسات آموزش عالی می‌توانند دولتی، نیمه‌خصوصی یا خصوصی باشند، اما معتبرترین آن‌ها دولتی هستند.
منابع
[ویرایش]- ↑ «Beijing vies for greater control of foreign universities». www.universityworldnews.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۶-۱۷.
- ↑ «2023/21 "From Laissez Faire to Restriction to Cooperation: A History of Thai Responses to China's Influence on Thai Chinese Education" by Sivarin Lertpusit». www.iseas.edu.sg. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۶-۱۷.
- ↑ «Funding by University Grants Commission» (PDF). ccs.in. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۶-۱۷.
- ↑ «Judicial Perspectives On University Grants Commission's Regulations For Statutory Universities». chandrawatpartners.co. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۶-۱۷.
- ↑ «What is the full form of UGC?». www.careers360.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۶-۱۷.
- ↑ «Section 52. University to be subject to standards of UGC». www.indiacode.nic.in. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۶-۱۷.
- ↑ «Government Of India Ministry Of Human Resource Development Department Of Higher Education Lok Sabha Unstarred Question No.50 To» (PDF). sansad.in. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۶-۱۷.
- ↑ «Accreditations and Memberships». www.berlin-international.de. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۶-۱۷.
- ↑ «The Cost of Studying in Germany and Germany University Fees». www.iu.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۶-۱۷.
- ↑ «The Situation of Free Higher Education in Europe» (PDF). aeflib.eu. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۶-۱۷.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Private university». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ خرداد ۱۳۹۹=.
 | این یک مقالهٔ خرد پیرامون دانشگاه یا دیگر مؤسسه‌های آموزش عالی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |