دارالعلوم دیوبند
 | |
| نوع | دانشگاه اسلامی |
|---|---|
| بنیانگذاری شده | ۹ خرداد ۱۲۴۵ |
| رئیس | مفتی ابوالقاسم نعمانی |
| دانشجویان | بیش از ۵۰۰۰ نفر |
| موقعیت |  دیوبند، هند |
| وبگاه | |
دارالعلوم دیوبند بزرگترین و قدیمی‌ترین دانشگاه یا مدرسه‌اسلامی در شبه قاره هند است. این مدرسه در شهر دیوبند در ایالت اوتار پرادش در حد واسط بین شهرهای مظفرنگر و ساهارانپور قرار گرفته‌است. بعضی بر این اعتقادند که این مدرسه بزرگترین حوزه علمیه در آسیا است. این مدرسه توسط علما و نخبگان هندوستان از جمله: محمد قاسم النانوتوی، رشید احمد گنگویی، ذوالفقار علی دیوبندی و شیخ حاج عابد حسین تأسیس شد.
نظام آموزشی[ویرایش]
نظام آموزشی این مدرسه بر پایه اصول فقه حنفی تدریس می‌شود.
مدرن سازی[ویرایش]
نانوتوی طی سمینارهای متعدد با اساتید و علمای دینی توانست روش‌های مدرن یادگیری و آموزش را در کلاس‌های درس را پایه‌گذاری نماید. وی نظام آموزشی سنتی را به یک نظام مدون آموزشی دقیق تبدیل نماید. به دلیل کثرت فرهنگی و قومی در شبه قاره هند اکثر دروس عمومی بر پایه زبان‌های اردو، عربی و فارسی برنامه‌ریزی شده‌است.
دوره‌های تحصیلی[ویرایش]
دوره ابتدایی[ویرایش]
پنج سال نخست تحصیل، دانشجو شروع به فراگیری زبان‌های اردو، عربی، پشتو؛ فارسی و انگلیسی می‌نماید. اکثریت اساتید آن از زبان اوردو وپشتو میباشد
دوره متوسطه[ویرایش]
در این دوره دانشجو شروع به حفظ قرآن کریم نموده و این دوره بین دو تا چهار سال به طول می‌انجامد.
دوره کارشناسی[ویرایش]
در این دوره دانشجو می‌بایستی در یکی از دو رشته قواعد (تجوید) یا رشته حفظ (لحن و صوت) به تحصیل بپردازد.
دوره تکمیلی[ویرایش]
در این دوره که دوره فضیلت مشهور است افراد به مطالعه و یادگیری قرائت‌های هفتگانه و دهگانه قرآن می‌پردازند و در پایان به آنان مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد اعطا می‌شود. پس از اتمام این دوره به عنوان «مولوی» مفتخر می‌گردند.
دوره تخصصی[ویرایش]
تقریباً یک چهارم دانشجویان بعد از دوره فضیلت یا کارشناسی ارشد، برای مطالعه و تحقیق تخصصی به دوره حدیث وارد می‌شوند. این دوره کاملاً پیشرفته بوده و شامل دروس فقه و حقوق الهی، ادبیات عربی و پشتو، علوم حدیث است. معمولاً به فارغ‌التحصیلان عنوان مفتی اعطا می‌شود.
منابع[ویرایش]
 | این یک مقالهٔ خرد هند است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |