حمدی اعظمی
| حمدی اعظمی | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۸۸۲م /۱۲۹۹ق اعظمیه، بغداد |
| درگذشت | ۱۴ مارس ۱۹۷۱م/ ۱۶ محرم ۱۳۹۱ق بغداد |
| پیشه | حقوق‌دان |
حمدی اعظمی (۱۸۸۲–۱۴ مارس ۱۹۷۱) (نسب: حمدی بن عبدالله عبیدی اعظمی) حقوق‌دان عراقی بود.[۱]
زندگی[ویرایش]
در محلهٔ سفینه، اعظمیه، بغداد به سال ۱۸۸۲م / ۱۲۹۹ق زاده شد؛ از این رو شهرت اعظمی برگرفت. از مدرسهٔ حقوق بغداد دانش‌آموخته شد. به مناصب گوناگونی رسید که آخرین آن‌ها، تدوین قوانین در وزارت دادگستری بود.[۱]
کتابخانهٔ شخصی خود را در سال ۱۹۱ را در زادگاهش وقف نمود.[۱]
آثار[ویرایش]
- الدلیل الجامع للقوانین والانظمة العراقیة.
- دلیل القوانین والانظمة
- الدر المنتقی فی الفقه.
- زبدة الحساب.
- خلاصة الهندسة.
- اصول الفقه.
- المرشد الی اصول الفقه.
- غایة المرام فی عقائد الاسلام.
- علم الکلام
- مجموعة المحاضرات عن وظائف مدراء القاصرین
- مجموعة المحاضرات عن الوظائف الکتابة فی المحاکم الشرعیة
- مرقاة العقائد[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ احمد العلاونه (۲۰۱۱). العلماء العرب المعاصرون ومآل مکتباتهم. بیروت: دارالبشائر الإسلامیة. صص. ۶۴.