جانشینی امپراتوری روم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
امپراتور لوئی یکم با نشان صلیب

جانشینی امپراتوری روم به ادامه، جانشینی و دوباره زنده کردن امپراتوری روم در حوزه دریای مدیترانه اشاره دارد. این، نشان‌دهندهٔ یادبود ماندگار نیرومندی و ارزشمندی امپراتوری روم است.[۱]

چندین کشور ادعای تداوم بلافصل با امپراتوری روم کرده‌اند و از نام آن یا تنوع آن به عنوان توصیف انحصاری یا غیرانحصاری خود بهره‌وری کرده‌اند. جای شگفتی نیست که با گذشت سده‌ها و گسست‌های سیاسی فراوان ، ایدهٔ تداوم یک نهادی، به طور فزاینده‌ای مورد بحث قرار می‌گیرد.

پایدارترین و برجسته‌ترین مدعیان ادامهٔ امپراتوری روم ، در خاور ، امپراتوری بیزانس و پس از ۱۴۵۳ توسط امپراتوری عثمانی بوده است. و در باختر ، امپراتوری مقدس روم از ۸۰۰ تا ۱۸۰۶.[۲]

جدای از ادعای ادامه ، این دیدگاه که امپراتوری به پایان رسیده‌است به تلاش‌های گونه‌گونی برای دوباره زنده کردن یا ضبط میراث آن انجامیده‌است.[۳]

روسیهٔ ارتدوکس از سده ۱۶ و ایتالیای مدرن میان ۱۸۷۰ و ۱۹۴۵ ، برای بازگویی جانشینی مشروع خود واژهٔ «روم سوم» (به ترتیب «روم نخست» و «رم دوم»، روم در ایتالیا و قسطنطنیه در امپراتوری بیزانس بودند) را بکار می‌بردند.

بن‌مایه[ویرایش]

  • همکاری‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Succession of the Roman Empire»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی ۲۵ شهریور ۱۴۰۰)
  1. Paired gold medallions of father and son had been struck on the occasion of the synod of Paris (825) that asserted Frankish claims as emperor, recently denigrated by the Byzantines; see Karl F. Morrison, "The Gold Medallions of Louis the Pious and Lothaire I and the Synod of Paris (825)" Speculum 36.4 (October 1961:592–599).
  2. John H. Rosser (2011). Historical Dictionary of Byzantium. Lanham, MA: Scarecrow. p. 2. ISBN 978-0-8108-7567-8.
  3. «Qantara - The "Byzantine du Louvre" collection». www.qantara-med.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۱۷.